4 jaar geleden
Eindelijk ze is er!
22 april.
We zijn thuis en ondanks de situatie genieten we van het samen zijn. Mijn moeder was er om de zorg van Zion over te nemen wanneer dit nodig was en het huishouden gezien wij ervoor hadden gekozen om geen kraamhulp te ontvangen. Die woensdag in de ochtend zag Zion Zarah ook pas voor het eerst. Ze heeft die nacht langs ons in haar bedje gelegen en later op haar kamer omdat haar kamer nog niet af was. Zion werd zoals gewoonlijk vroeg wakker en stond om half 7 al langs ons bed. Hij had meteen in de gaten dat Zarah er was. Het eerste wat hij zei baby huis! Nog nooit had hij dat gezegd wel het woordje baby was zijn favoriete woord maar nog nooit in die combinatie. Hij was wel wat overstuur doordat hij de baby niet mocht vasthouden. Op het moment dat we de koelpack moesten vervangen moest Zarah uit haar bedje worden gehaald en dacht Zion dat hij haar dan eindelijk mocht vasthouden. Hij ging van overstuur zijn naar perfect ervoor zitten om haar vast te houden. Oh wat was hij teleurgesteld en verdrietig toen hij besefte dat hij haar niet mocht vasthouden! Onze harten braken weer maar het kon echt niet. In de ochtend kwam de fotografe van stichting still. Een stichting die zich inzet om van dierbare momenten foto’s te maken voor iedereen. Ontzettend veel respect voor dit soort stichtingen die dit mogelijk maakt voor iedereen. Omdat Zarah haar kamer nog niet helemaal af was zijn we meteen in de weer geweest om dit in orde te maken voordat de fotografe kwam. Het scheelt dat je er zelf niet piekfijn uit hoeft te zien want anders hadden we het voornamelijk ik niet gered haha. Na een paar weken zouden we de foto’s krijgen in een uitgeklapt boekje en alle foto’s op een usb stick. Vanuit het ziekenhuis zijn er ook nog foto’s gemaakt. Zo zijn er ook hele mooie afdrukjes gemaakt van haar voetjes en handjes. Afdrukjes die we kunnen gebruiken naar wens bijv voor een tatoeage en gipsafdrukjes van haar voetjes. We leefde per dag en hebben per dag besloten wat we zouden doen. We hadden ervoor gekozen om Zarah op haar kamertje te houden en dierbare mensen naar ons toe te laten komen om kennis met haar te maken en tevens afscheid. Hiervoor hadden we de woensdag en donderdag voor uitgekozen gezien we ondertussen hadden geregeld dat ze op de vrijdag al zou worden gecremeerd. Donderdagavond was iedereen geweest en toen iedereen lag te slapen thuis heb ik een heel fijn moment gehad. Ze heeft heerlijk dik 2 uur bij mij gelegen en hebben ‘samen’ tv gekeken. We hebben er beide niks van gezien maar wat was het fijn om even een ‘normaal' moment te hebben. De liefde op dat moment en warmte was zo voelbaar zo intens. Wordt vervolgd in mijn volgende blog.
