Eindelijk genieten van de kleine

Zoals ik in mijn vorige blog vertelde, moest ik onverwachts toch naar het ziekenhuis. Tijdens mijn zwangerschap zag ik er erg tegenop, mocht ik in het ziekenhuis moeten bevallen. Ik wou zo graag thuis bevallen, maar natuurlijk gaat de gezondheid van de kleine voorop! Aangezien de kleine om 00.49 uur werd geboren en in het vruchtwater had gepoept, moesten we de gebruikelijke 8 uur blijven.

Terwijl ik aan het bevallen was, dacht ik na de bevalling lekker te gaan slapen. Maar wat had ik me vergist! Ik snap tot op de dag van vandaag niet, dat een net bevallen vrouw op een bevallingsbed moet gaan slapen. Ik had alleen maar rug weeën gehad en mijn vriend heeft al die tijd dan ook op mijn rug tegendruk gegeven. Je zult begrijpen, mijn rug was aardig beurs. Ik denk dat ik hooguit 2 uurtjes geslapen heb, ik wist echt niet hoe ik moest gaan liggen van de pijn. Mijn beurse rug lag namelijk precies op het stuk waar het bed omhoog gezet kan worden, vergelijk het met slapen op een tuinstoel.

Aangezien ik de slaap niet echt kon pakken en wanneer ik net sliep, de kleine begon te jammeren. Besloot de zuster, na mijn goedkeuring, de kleine even mee te nemen naar de zusterpost. Hierna lag ik wel iets rustiger, maar vooral omdat we zo'n lieve zuster hadden die ik meteen vertrouwde. Manlief lag ondertussen heerlijk in dromenland, hij was meer dan 24 uur wakker geweest vanwege zijn werk en mijn bevalling. Dus hem lastig vallen dat ik niet kon slapen, dat zat er ook niet in.

Uiteindelijk werd het ochtend, tijd om de familie in te lichten. Opa's en oma's hadden we 's nachts al gebeld. Wat baalde ik 's nachts dat mijn zus niet wakker was. Haar kleintje lag al dagen 's nachts te spoken en we hadden nachtenlang contact gehad via whats app, maar juist deze nacht had haar kleintje en haar mama dus ook, heerlijk geslapen. Mijn vriendinnetje werkt in het desbetreffende ziekenhuis en toen ik haar aan de telefoon had, stond ze net in de lift. Binnen 5 minuten was ze er en wat was ik blij met haar! Mijn vriend was namelijk even naar huis gegaan, omdat we in alle haast een aantal spullen waren vergeten. Het voelde nog zo ongemakkelijk met een kleintje alleen, maar met haar voelde ik me meteen weer op mijn gemak.

Na een paar uur mochten we dan eindelijk naar huis. De kraamhulp had van te voren al kennis gemaakt, dus ik dacht dat ik wist wie er ging komen. Helaas bleek deze dame nog bij een ander gezin te zijn, waardoor we de eerste dag een ander hadden. Even schakelen, maar best oké. Manlief was minder blij met deze hulp, hij mocht niet eens zijn eigen boterhammen smeren. Gelukkig kwam onze steun en toeverlaat de volgende dag en wat hebben we met haar een geweldige kraamweek gehad.

Zoals ik al eerder beschreven heb, ben ik depressief geweest. Ik ben in de kraamweek daar ook erg bang voor geweest. Maar door het luisterende oor van deze geweldige kraamhulp, kon ik deze angst los laten.