13 jaar geleden
Eet je kind moeilijk? Kies voor Rapley!
Voordat Emily geboren was heb ik het wel eens voorbij zien komen, de Rapley Methode, via ouders die voornamen hun kind op te voeden via speciale methoden. Ik hield me er niet zo mee bezig, ik wist helemaal niet wat me te wachten stond. Zonder de methoden ook maar te bestuderen vond ik dat je niet van te voren al een methode kon kiezen.
Misschien sluit het wel helemaal niet aan op de behoefte van het kindje.
Vanaf dat Emily vier maanden oud was zijn we begonnen met bijvoeding van vers geprakt fruit en met vijf maanden ook met Olvarit-groentehapjes. Onze uitdaging was hier snel vanaf, aangezien al die potjes hetzelfde smaken en je maar uit drie soorten groenten kan kiezen. Toen Emily zes maanden oud was gingen wij zelf een avondmaaltijd voor haar koken, bestaande uit aardappelen of rijst, groente en vlees of vis. Dit ging er nog veel beter in dan de potjes.
We lieten de stukjes steeds groter, zodat ze leerde kauwen.
Met zeven maanden at Emily mee met de pot. Het maakte niet uit wat we klaarmaakten, Indonesisch, Hollands, pittig of flauw, Emily eet het allemaal en het belangrijkste, ze eet het zelf en bepaalt zelf hoeveel ze wil eten. Ze vindt eten leuk, ze kan niet vaak genoeg met ons aan tafel zitten en geniet elke dag weer.
Nou blijkt dat, hoe wij Emily eten geven, dus een naam heeft: De Rapley Methode (in het Engels ook wel baby-led weaning genoemd). Deze methode houdt in dat de baby zelf actief eet (niet gepureerd) en zelf aangeeft wanneer het klaar is om te eten en op welk tempo. "Het antwoord ligt in luisteren naar die baby" aldus Gill Rapley.
Ik sluit me dus helemaal aan bij deze onderzoekster en de methode. Ik heb er, onbewust, naar gehandeld en het werkt perfect. Emily is een super makkelijke eter, geniet van elke maaltijd en eet alles helemaal zelf. Bij ons volgende kindje gaan we het zeker weer zo doen en ik raad het iedereen aan.
Anoniem
Wat ik eigenlijk bedoelde is dat je bij rapley volgens mij ook niet prakt of anderszins het eten kleiner maakt. Maar goed, maakt ook niet uit. Ben niet zo van de 'stromingen'. Ons meisje krijgt nu prutjes en zo nu en dan een heel stuk fruit of soepstengel om te oefenen. Prutjes worden straks prakjes en daarna stukjes, op haar eigen tempo.
Anoniem
Ja hoor, absoluut :). Ik probeer ook overal het beste uit te halen. Ieder kind en ook iedere mama is anders. En 6 maanden is ook een richtlijn, in de natuur hebben ze immers ook geen kalendertje ;)
Anoniem
Ik wist ook helemaal niet wat het inhield, de Rapley Methode, heb maar gedaan wat ik dacht dat het beste was voor Emily. Het zal niet helemaal kloppen, maar als je de streep trekt vanaf zes maanden wel en dat vind ik erg grappig. Dat ik al dacht dat het goed was zo en dat het ook echt een methode blijkt te zijn, waar heel veel mensen enthousiast over zijn. Uiteindelijk denk ik dat je altijd een beetje je eigen draai moet vinden in een methode en niet letterlijk moet doen wat op papier staat. Elk kind is immers anders en wil het net een beetje op z'n eigen manier.
Anoniem
Rapley spreekt mij ook erg aan, F. zal ook op die manier haar eten krijgen, aangevuld met af en toe iets van een lepel omdat ik wel wil dat ze ook van een lepel leert eten. Je hebt inderdaad niet helemaal Rapley's visie gevolgd want zij raadt aan om pas met 6 maanden te beginnen met bijvoeding en de eerste 6 maanden bij voorkeur borstvoeding te geven. Maargoed, je hoeft natuurlijk niet alles te doen wat mevrouw Rapley zegt ;-). Een mooie middenweg lijkt me ook prima!