Eerste grote virusinfectie goed doorgekomen

Dat was even flink schrikken, zeg maar een dejavu momentje van toen onze meid op de IC belandde. Om 21 uur was er nog niets aan de hand. Ze lag lekker te slapen en sliep na het geven van medicatie ook meteen weer verder. Rond 22 hoorde ik haar hoesten en dacht nog, jee dat klinkt niet echt lekker. Ik ging alles klaarzetten voor de verschoning, de zalfjes die we op haar hals moesten smeren omdat ze daar een infectie had en een flesje.

Toen ik haar uit d'r bedje haalde hoorde ik dat ze helemaal vol zat, haar neusje maar ze was ook benauwd. en ze voelde erg warm. Dus eerst neusdruppels en de thermometer pakken, 38,5 slik een zetpil erin, hartje luisteren, die gaat snel, ok hulptroepen bellen. Weer hartje luisteren nog steeds zo snel, een pufje geven zodat ze wat beter kan ademen en dan de kinderarts bellen. Die vraagt hoe snel de hartslag is, ja snel ik kan hem niet tellen. Oh nou ja dan zult u toch echt langs moeten komen want ik kan vanaf hier niet zien hoe het met uw dochter gaat, ( ja daaag waarom denk je dat ik bel voor een telefonisch consult? nee ik wil dat er naar haar gekeken wordt). Nou ja dat dacht ik maar heb ik niet gezegd.

Tas pakken, even controleren of haar ziekenhuispasje er nog inzit,  alle medicijnen die ze heeft erin gooien en zelf een trui en broek aantrekken zodat ik niet in nachthemd weg hoef. De hulptroepen zijn onderweg, dat wil zeggen oppas voor de andere kids en taxibedrijf de buren.

Als we bij het ziekenhuis aankomen doe ik met angst de achterdeur open, heb ons meisje de hele weg geen geluid horen maken. Ze zal toch nog wel ademen. Ja gelukkig ze kijkt me aan, op naar de kinderarts. In het ziekenhuis storm ik langs de balie, wordt terug gefloten, wat komt u hier doen. Ik had net gebeld de kinderarts wil haar zien. Naam en geboortedatum doorgeven, ah ja ik zie het dan is het goed maar u hoort zich wel even te melden.

Ja sorry stamel ik en storm door naar de lift.

Op de kinderafdeling krijgen we te horen dat de kinderarts nog even bezig is en we kunnen in een kamertje wachten. Ons meissie zit ondertussen vrolijk om zich heen te kijken en begint lekker te brabbelen. Goh wat duurt wachten toch lang. Eindelijk worden we opgehaald. De kinderarts kijkt haar helemaal na en luistert ook nog even naar haar hartje. Wel verhoogd naar 150 maar dat is normaal voor een ziek kind. Wil niet zeggen dat ze eerder geen verhoogde hartslag had. Ze heeft een rode keel, virusinfectie. maar verder gelukkig niets.

Hij kijkt me aan en zegt:  maar mevrouw ik weet, u kent haar anders maar ik zie geen ziek kind". Nee dat begrijp ik maar dit kind drinkt met een hartslag van 330 nog een flesje leeg zeiden ze in het umc. Ja voor uw gevoel zit u met een tijdbom die ieder moment kan afgaan zei hij. ( ja dat klopt dat is precies hoe het voelt) Nou gewoon doorgaan met pufjes, neusdruppels en zetpillen en als ze na 3 dagen nog steeds koorts heeft dan weer bellen.

De volgende dag kwam de voeding er in een grote boog uit. Weer luisteren naar het hartje maar nee dat was goed want ik kon het tellen. Wel nog steeds koorts maar de zetpillen doen hun werk. Wel kan je nu echt aan haar merken dat ze last heeft. Na iedere hoest is het huilen omdat het pijn doet. De dag daarop  ook nog koorts maar alleen 's ochtends. Ondertussen wel bedenken wat ik ga doen. Onze eigen kinderarts werkt meestal vrijdag niet en dan is ze de week erop ook nog vrij. Nou even aankijken hoe het donderdag is met ons meisje. Ze begint af te vallen en dat is ook weer niet de bedoeling. Ze krijgt gewoon te weinig binnen, ik mag blij zijn als ze aan 500ml komt en bijvoeding gaat al helemaal niet. Voor die 500ml moet ik wel wat doen, moet haar rond 23 uur nog een fles geven anders is het maar rond de 400 en dat kan gewoon niet.

Donderdag geen koorts meer maar wel in 7 uur tijd een droge luier dus voor de zekerheid bellen want dadelijk is ze aan het uitdrogen. Zo ging het voor de IC opname ook, spugen uitdrogen en een te hoge hartslag krijgen. Onze eigen kinderarts vraagt of ons meisje nog wel vrolijk is, nou ze probeert het wel maar het lukt niet echt meer.

We mogen langskomen, taxibedrijf onze buren rijd weer. Opnieuw wordt onze meid volledig nagekeken. Inderdaad een virusinfectie in de keel. Ze is niet aan het uitdrogen maar ze moet de komende dagen zich wel beter gaan voelen. Mocht ze ineens hoge koorts krijgen (39/40) dan moet ik meteen bellen want dan is er een bacterie bijgekomen. Dan hebben we kans dat ze wordt opgenomen om aan de hartmonitor te liggen ter observatie. 's Nachts hoest ze en komt er allemaal melk mee. Ben ik blij dat ze naast me ligt, kan ik haar tenminste meteen op haar zij rollen.

De dagen die volgen gaat het steeds wat beter en beetje bij beetje begint ze ook weer meer te drinken. Ze heeft al meerdere virusjes te pakken gehad maar dit is de eerste grote infectie en die is ze gelukkig heel goed doorgekomen. Wat wel heel erg jammer is dus dat ik hierdoor de Negenmaandenbeurs heb moeten laten overgaan. En ik was juist zo ontzettend blij dat ik hiervoor kaartjes had gewonnen. Heb er iemand anders blij mee kunnen maken.

Ik wou er zo graag heen gaan, maar de gezondheid van ons zorgenkindje gaat toch voor...