Eerste dag alleen met peuter én baby!

Vandaag was de eerste dag dat ik echt alleen thuis was met de kinderen, een peuter van 2 jaar en een baby van 2 weken. Mijn man is eerder deze week al weer begonnen met werken, maar was toen nog thuis aan het werk. Toen kon hij tussendoor nog mooi helpen met even een luier verschonen, een flesje geven of een van beide troosten. Een echte luxepositie natuurlijk en daar genoot ik zoveel mogelijk van. Vandaag moest hij toch echt weer een dag naar kantoor, dus moest ik me zelf redden met de meiden. Ik vond het heerlijk om hele dagen en weken samen te zijn met mijn meisjes, maar toch zag ik er een klein beetje tegenop om alles alleen te moeten doen. Wat nou als ze allebei tegelijk zouden huilen? Of allebei een schone luier moesten? Kan ik wel genoeg aandacht geven aan allebei? Hoe krijg ik iedereen enigszins op tijd aangekleed en gevoed? En de boodschappen en het huishouden, hoe pak ik dat in hemelsnaam op als ik heel de dag bezig ben met de meiden? Tegelijkertijd wist ik ook dat ik me heus wel zou redden. En dat was ook zo, gelukkig! Maar.. toch was ik maar wat blij dat mijn man weer thuis was (eerder vrij dan normaal zelfs, yes!). Het voelde alsof ik heel de dag aan het jongleren was en de ballen vielen wel eens uit de lucht. Regelmatig dacht ik bij mezelf ‘Hoe doen andere mensen dit!?’ als ik weer eens heen en weer rende tussen een huilende baby en een nieuwsgierige en ondeugende peuter.   De dag ging aan een stuk door met luiers verschonen, de peuter op het potje, drinken voor de baby, drinken voor de peuter, afwassen, opruimen, schoonmaken, knuffels, huilen (de kinderen, ik nog net niet), spelen en het hele riedeltje opnieuw. Wat was ik blij dat zelfs de peuter (die tegenwoordig haar middagslaapje eigenlijk net niet/net wel nodig heeft) vanmiddag ging slapen, ik was zelf namelijk ook kapot en blij dat ik even op bed kon liggen. Niet heel gek als je het voorgaande combineert met de gebroken nachten. Ondanks het spoor van rommel en viezigheid dat vanmiddag nog mijn woonkamer ontsierde en alle drukte van een dag met twee kinderen zit ik nu toch echt voldaan op de bank (in een schone en opgeruimde kamer zelfs!). Ik hoop maar dat het vanzelf beter wordt en we samen een ritme vinden, zodat we nóg meer van elkaar kunnen genieten. Natuurlijk zullen er dagen zijn waarbij alles misloopt en het huis een grote puinhoop is/we niks hebben gedaan/iedereen huilt/we nog in ons pyjama zitten, maar ook die dagen overleven we wel. Gelukkig kunnen we hoe dan ook ondertussen genieten van de twee mooiste meisjes die ik ooit heb gezien.❤️