Een moedergevoel wat helaas blijkt te kloppen deel 1

Ik ben een moeder van vier zonen. De oudste drie zijn kerngezond. Toen ik zwanger werd van de vierde voelde het niet anders. Ik kon niet wachten tot de baby geboren zou worden. In mijn zwangerschap overleed mijn moeder. Dit was erg zwaar, maar ik keek uit naar de bevalling en kon niet wachten tot ik mijn vierde zoon in mijn armen zou hebben. De bevalling ging vliegensvlug. De verloskundige pakte hem, ik zag hem en kreeg een heel naar gevoel. Ik kan het niet omschrijven, maar ik zag iets aan hem. (Letterlijk) Zijn oortje stond naar buiten, hij had een rare vlek in zijn nek en had een heel raar piepje in zijn huiltje. Dit alles hoefde niets te betekenen. Zijn oor had waarschijnlijk dubbel gezeten, de vlek kon een aardbeienvlek of moedervlek zijn en dat piepje hadden wel meer babys. Het was niet perse om wat ik zag, maar meer het gevoel wat ik kreeg. Omdat de verloskundige er niets van zei, dacht ik dat ik me niet te veel zorgen moest maken. 

Toen ging ze hem nakijken en deed de moro-reflex test. Hij reageerde hier tot twee keer toe niet op. De verloskundige zei weer niets, dus ik dacht het zal wel oke zijn anders had ze wel iets gezegd. Ze ging kijken of zijn balletjes ingedaald waren, dit was ook niet het geval. Ik kreeg weer dat nare gevoel. Heel raar, maar ik vroeg 'kan dit iets met zijn hersenen te maken hebben?' Dit kwam vaker voor en hoeft echt niets te betekenen. Hij kreeg zijn eerste flesje aangeboden en maakte een heel raar geluid tijdens het drinken. Wederom stelde ik dezelfde vraag en werd dit weer afgewimpeld. 

De kraamweek verliep heel rustig. Hij sliep alleen maar, maar dan ook echt alleen maar. De derde dag ging hij in bad. Toen de verloskundige hem omdraaide bij het afdrogen zag ze de 'vlek' in zijn nek en wist niet goed wat het was. Ze heeft de foto aan verschillende collega's doorgestuurd, maar die wisten het ook niet goed. Uiteindelijk is de foto naar een dermatoloog gegaan en die dacht dat het om een moedervlek ging. 

De dag nadat de kraamhulp vertrokken was begon de ellende. Hij wilde vaak zijn flessen niet volledig drinken, verslikte zich constant en de vlek in zijn nek werd alsmaar groter....