Een liedje voor het slapengaan.

Wessel haalt Elin en Dex. Zij zijn blij om mama en papa weer te zien, maar voelen aan alles dat er iets niet klopt. Wessel haalt Elias naar beneden in zijn armen.

Elin en Dex vinden het heel spannend.

Elin zegt: ‘Baby lippen au.’ (omdat Elias zijn lippen wat zwart zagen)

Dex zegt alleen maar: ‘Baby, baby!’ Maar zij houden beiden wel afstand tot Elias.

En dat is prima. Doen wat voor ons en de kinderen goed voelt. Niet forceren.

Om een uur staat de fotograaf van stichting Still voor de deur om foto’s te komen maken van ons als gezin. Toevallig heeft hij bij ons op de verpleegkundige opleiding gezeten, waardoor het al snel vertrouwd voelt tussen ons en de fotograaf.

Eerst gaan Wessel en ik naar Elias zijn slaapkamer om mooie foto’s te gaan maken.

Hier maken wij mooie foto’s en is het erg emotioneel.

Normaal zijn wij niet van de fotoshoots, maar dit kan je maar een keer doen. Anders krijg je er spijt van, denk ik. Vervolgens gaan wij naar beneden om foto’s te maken met Elin en Dex.

Omdat zij het allemaal wat spannend vinden, gaan wij aan de tafel een spelletje spelen, zodat wij ook mooie foto’s hebben met ons gezin. Zo had het moeten zijn, met ons gezin samen genieten. Maar helaas.

Na een uur gaat de fotograaf weer weg. Over een week krijgen wij al de foto’s. Ik ben erg benieuwd.

Ik ga nu even liggen op de bank. Ik ben te eigenwijs om op bed te gaan liggen.

De kraamverzorgster gaat naar huis en familie doet boodschappen voor ons, wat erg fijn is.

Je wilt nu nog niet in de supermarkt lopen, dan wordt je constant aangesproken.

Vanmiddag krijgen wij ook nog visite en daarna proberen wij een hapje te eten.

Wij krijgen nog steeds geen hap door onze keel. Nog steeds in een roes.

Na het avondeten gaan Elin en Dex naar bed. Zij zijn kapot van al de visite en indrukken.

Voordat zij naar bed gaan, zijn zij nog bij Elias zijn bedje gaan staan en hebben de muziekmobiel aangezet voor hem. Zij stonden te lachen en te zingen bij het bedje van Elias.

Zo bijzonder hoe kinderen er mee om gaan.

Het liefst had ik gehad dat Elin en Dex jouw hele leven je toe zouden zingen in je bedje.

Maar helaas, twee avonden kunnen Elin en Dex jou toezingen.

Ik kan hier zo boos om worden!

In de avond komen er vrienden langs. Wij vinden het erg fijn om veel visite te hebben, want wij zijn ook erg trots op Elias en willen hem aan iedereen laten zien.

Elias wordt zelfs vastgehouden door de visite. Wat ben je knap!

Hierna proberen we nog wat televisie te kijken. De televisie staat aan, maar het komt niet binnen.

Wij proberen op tijd te gaan slapen, maar dat is moeilijk met zoveel verdriet.

Hoe kan dit toch gebeurd zijn?

Nu deze nacht weer overleven en weer wakker worden met het lege gevoel.

Slaap zacht lieve Elias.