Een halve zwangerschap

Het was Mei 2020 heerlijk weer buiten en ik ging die dag naar mijn moeder, R. Moest werken dus ik ging alleen. De dag werd ik op en af een beetje beroerd… duizelig en misselijk maar ik gooide het eigenlijk op de warmte aangezien ok en warmte echt niet lekker gaat samen…de dag vloog eigenlijk in gezelligheid voorbij en tijdens het eten mixte perongeluk mijn knoflooksaus en kerrie-ananassaus samen en heerlijk dat ik het vond, en daar op dat moment ontstond mijn (toen nog niet wetende) meest bizarre zwangerschapscraving..

Later die avond reed ik naar huis, R. Was ook al thuis en vertelde hem over mijn gekke saus actie en samen besloten we dan toch om een test te doen het was 23u savonds dus veel verwachte ik niet want je leest overal ochtend urine toch? Maar nog voor de controlle streep er was, was de teststreep an knaller dan knal! Zo bizar! Er zat een baby in mijn buik, en al mijn klachten begreep ik ineens! Als we toen eens wisten in wat voor een achtbaan wij terecht zouden komen…

De weken erna was ik hondsberoerd, ik hield dan ook niks binnen zelfs water kwam er binnen een paar seconde weer uit, de zomer zette door en een hittegolf volgde… waar ik altijd het beeld had van een mooie glow zwangerschap, mooie truitjes en buikshowen, zat ik daar met een hittegolf met een bloeddruk van 74/45 om de haverklap ging ik van me stokkie.. met mijn voetjes in een bak met koud water een kots emmer ernaast een natte handdoek in me nek en op mijn hoofd ijsjes te eten en hormonaal te huilen alsof mijn leven ervanaf hing… helaas niet de “glow” waar ik op hoopte haha! De foto’s zijn dan ook diep verborgen op mijn hardeschijf!

De weken kropen voorbij en met 19 weken kwam de 20weken echo om de hoek… ons meisje werkte niet echt goed mee naar irritatie van de echoscopiste maar op wat kleinere niertjes na maar nog binnen de marges werden we goedgekeurd! Trots en blij dat wij waren! Gingen we naar huis. 

Met 22 weken gingen we naar de stad, lekker wandelen en eropuit ik had wat hardere buiken onderweg maar maakte er niet veel van, het was immers mijn eerste zwangerschap dus wat wist ik nou? We maakte er een gezellige dag van en tegen de tijd dat we naar huis liepen was het echt onprettig en moest ik echt om de zoveel meter even stoppen.. ik was zo dankbaar dat we thuis waren en de krampen hielden even aan dus toch belde ik naar de vk… bekkenbanden kreeg ik te horen is volkomen normaal maak je geen zorgen, neem een kopje thee en doe wat rustiger aan het komt goed… dus dat deed ik..

De dagen kropen voorbij, inmiddels was het spugen wel gestopt dus dat was voor mijn gevoel een overwinning nu kon ik echt gaan genieten! Alleen had mijn misselijkheid plaatsgemaakt voor mijn bekkenbandenpijn.. ik nam het voor lief want als ik rustih bleef zitten had ik er geen last van! Dus zitten it is, ookal bleef het knagen… ik ben gaan verdiepen in vroeggeboorte en ik leefde dan ook naar de 24weken grens toe ( onbewust wist ik het misschien al ) de 24 weken tikte aan en ik belde mijn moeder nog even op om het te vieren!  En met 24.2 werden mijn bekkenbanden weer heel extreem, dus ik belde sochtens naar de vk en die gaf aan wellicht wen blaasontsteking? Maar ik had hier nog geen huisarts, die zat dus 45 min verderop… met mijn krampen vond ik dat geen strak plan dus ik belde de dokter van R. En die zei keihard sorry je bent geen cliënt van mij dus ik help je niet… dus zo pufde ik me blaasontsteking krampen weg en wachtte tot 17:30 en belde de huisartsenpost, ik mocht heen.. en toen ging het heel snel bergafwaarts want ik had geen blaasontsteking maar actieve weeen en 2cm ontsluiting… dit was het begin van het einde van mijn zwangerschap…