Een-eiige tweeling, maar heel anders...

Na een zwangerschap van 34 moesten mijn mannen geboren worden, Een prachtige een-eiige tweeling. Te vroeg geboren, maar na wat opstart problemen en 2,5 week neonatologie mochten ze mee naar huis. 2 tevreden identieke mannetjes die we maar moeilijk uit elkaar houden. Sliepen veel, waren tevreden, begonnen te brabbelen, bewegen, rollen enz.. Wesley was steeds iets later als zijn broer Stef, maar niks vreemds. Tot hij met negen maanden begon te tijgeren. Wesley gebruikt maar 1 arm en over de andere arm 'struikelt' hij steeds. Na het even aan te hebben gekeken toch maar even door naar de dokter. Die wil dat we door gaan naar het ziekenhuis. Na een hoop stress en tranen (bij mij) toch gerustgesteld, ze denken dat hij vast heeft gezeten in de buik of een infectie in zijn hoofd, maar toch maar een MRI voor de zekerheid..

Na een maand wachten op de MRI en een maand op de uitslag, heb ik wel door dat het niks te maken heeft met vastgezeten, maar met iets in zijn hoofd, Wesley zijn beentje werkt ondertussen ook niet erg mee. Maar ach ik denk antibiotica.. Dan knapt hij vast op! De dag na Wesley zijn eerste verjaardag mogen we naar het ziekenhuis. Bij de neuroloog binnenkomen en de foto te zien krijgen... Wesley heeft rondom de geboorte een herseninfarct gehad. BAM! Dat moet even zakken..

Hierbij is de linkerkant van zijn hersenen beschadigd en dus de rechterkant van zijn lichaam... Hij heeft een Hemiparese. Een verlamming van de rechterzijde van zijn lichaam. Gelukkig is het niet volledig verlamd, maar het werkt allemaal niet mee zoals het moet. Vanaf nu hebben we een gehandicapt kind. En hoe hij zich gaat ontwikkelen weet niemand. Gaat hij praten? Lopen? Nog iets met zijn rechter hand kunnen pakken? Gelukkig is het een heel enthousiast, lief, vrolijk mannetje en gaan we hem zo goed mogelijk helpen en stimuleren.

Nu mijn mannen anderhalf zijn begin je al meer verschil tussen de tweeling te zien. Stef loopt, praat en word wijs! Wesley kruipt, zegt nog niks en kijkt toe. Elke dag worden we weer meer geconfronteerd met de verschillen, maar laten we hopen dat ze daar zelf nog weinig van merken en dat Stef zijn broer blijft stimuleren! Want het is heerlijk om te zien hoe ze samen spelen en dat Wesley graag zijn broer en grote zus na wil doen!

Nog steeds houden mensen de mannen slecht uit elkaar, maar als je naar de handjes kijkt, weet je genoeg.