Een cadeautje wat we helaas nooit hebben mogen uitpakken.

17 oktober 2021 de dag dat Hans en ik er achter kwamen dat ik zwanger was van ons 2e. Zo blij zo ontzetten gelukkig want Boaz word grote broer. Op dit moment bleek ik 3-4 weken zwanger te zijn. 

Over 10 dagen gingen Hans en ik samen op vakantie naar grand Canaria. Boaz zou de eerste dagen bij Pake en beppe zijn en daarna bij opa en oma. Zo kunnen wij nog even heerlijk genieten met zijn 2en voordat we straks met zijn 4en zijn. Na de vakantie zou ik ook mijn eerste echo hebben 😍 

Een week voor de vakantie zat ik niet lekker in mijn vel ik voelde mij niet lekker en ik had een dubbele oorontsteking, daardoor was het ook nog even spannend of de vakantie door ging maar gelukkig was deze de maandag afgezakt en gingen wij de woensdag vliegen. Eenmaal op vakantie voelde ik mij nog niet helemaal fit en ook had ik ontzettend last van mijn buik. Maar goed we dachten misschien is het wel omdat ik Boaz mis en toch 6 dagen zonder hem ben. Maar na 4 dagen nog steeds buikpijn en ook last van obstipatie. Na 7 dagen was dan eindelijk het moment daar ik mocht weer naar mijn prachtige zoon! Maar helaas bleef de buikpijn en heb ik toch maar besloten om de verloskundige te bellen en een week eerder dan gepland een echo te doen. (5-11-2021) Op deze echo klopte het hartje en zag alles er goed uit alleen had ik 7/8 weken moeten zijn en bleek ik maar 6 te zijn. Maar goed ik kan met de telling ook verkeerd zijn dacht ik nog. 

Hierna was mijn buikpijn helemaal over en had ik geen last meer. Ik had afgesproken met de verloskundige om mijn afspraak die week erna te laten staat omdat ik anders pas een echo over 3 weken weer zou hebben. 11-11-2021 we zijn een week later en ik ga naar de verloskundige voor mijn 2e echo super veel zin in natuurlijk. Ook Boaz is dit x mee. Ik zeg nog tegen Boaz voor dat we de kamer in lopen we gaan naar je broertje of zusje kijken. Boaz is trouwens heel erg aanwezig en heeft hier blijkbaar totaal geen zin in. Het moment wanneer ik ga liggen en ze met de echo inwendig gaat kijken word het even stil en probeer ik samen met Hans Boaz rustig te krijgen. Wanneer Boaz rustig is zegt de verloskundige zal ik maar eerlijk zijn en op dit moment merk ik dat ik me totaal niet fijn voel. Ze verteld me dat het hartje niet goed klopt en ook dat ik blijf hangen op 6 weken dit betekent dat er echt een wonder moet gebeuren wil dit goed komen. Op dit moment zakt de grond onder mij weg en merk ik dat er een traan langs mijn gezicht naar beneden valt. Ze zegt vervolgens zullen we even naar het kamertje hier naast. Zo gezegd zo gedaan Boaz was allang blij dat we uit dit kleine donkere hokje weg gingen. 

Het moment dat we in het kamertje ernaast komen en daar allemaal speelgoed ligt waar Boaz graag mee wil spelen merk ik dat ik dicht bij Boaz blijf en met hem ga spelen. Ik luister intussen ook wat de verloskundige verteld. Ze verteld eigenlijk dat dit niet goed is en de kans dat het goedkomt 1% is en dat zij nog nooit meegemaakt heeft dat dit wel goed komt. Ze verteld me dat het verstandig is om morgen even telefonisch contact te hebben zodat we het er nog even rustig over kunnen hebben thuis. Om weg naar huis voelde ik me ontzettend verdrietig maar ik had ontzettend veel aan de steun van Hans en Boaz. Eenmaal thuis hebben we het er over ik had ook nog iets meegekregen van de opties die ik had. Wachten tot ik een miskraam krijg of naar de gynaecoloog en medicatie krijgen om de miskraam te versnellen. Niet lang hier over na te hebben gedacht hebben wij samen besloten dat wanneer het hartje niet meer klopt ik medicatie zou willen zodat het zo snel mogelijk klaar is. 

De volgende dag bel ik met de verloskundige en geef ik aan wat ik graag wil. Ze geeft ook aan dat je alleen medicatie krijgt als het hartje niet meer klopt. Ze verteld me dat ze na het weekend pas een afspraak kan maken bij de gynaecoloog en dat we het weekend nog even afwachten of het zelf op gang komt. Dit betekend dat elke x als ik naar de wc ging, ik ging kijken of er al bloed was. Wat een hel is dat zeg!  Dit gebeurd echter niet en maandag nam ik contact op met de verloskundige. Ze zou contact opnemen met de gynaecoloog. Uiteindelijk kon ik direct de volgende dag te plek. Ook heb ik heb ergens in het weekend besloten samen met Hans dat wij deze echo niet meer willen zien. 

16-11-21 eerst ben ik gaan werken en daarna mocht ik dan eindelijk naar de gynaecoloog en werd er gekeken of het hartje echt gestopt was of er toch een wereld wonder was gebeurd. Helaas bleek toch echt dat het hartje gestopt was en dit was toch wel een opluchting. Want nu kon ik gaan beginnen aan de medicatie en kon ik dit achter mij laten. Ik kreeg 1 pil die ik oraal moest innemen en dit heb ik om 17.30 gedaan diezelfde avond. Dit was om de baarmoedermond open te zetten. De volgende dag 24 uur later mocht ik 4 pillen vaginaal inbrengen. Hierna zou de miskraam op gang komen en is het wachten. Maar het wachten was voor korte duur na 2 uurtjes zat ik op de bank en voelde ik het warm worden daaronder en wist ik dat het tijd was. Ik barste in huilen uit en was ontzettend verdrietig Hans was op dit moment naar de wc en ik wou ook niet naar boven gaan omdat ik dit samen wilde meemaken. Hij knuffelt me en ik ga naar de wc. 

Eenmaal op de wc hoor ik een plons en ik kijk in de wc en zie je en ontzettend grote bloed prop. Ik doe mijn Tena lady aan zodat niet alles onder het bloed komt te zitten. Ik voel me op dit moment wel een beetje schuldig want ik heb het doorgespoeld alsof het een dooie goudvis is. Vervolgens ga ik naast Hans op de bank zitten en app ik mijn moeder dat het eruit is. Mijn moeder geeft aan als ik even wil bellen dat dat kan. Ik bedenkt me geen moment en ik bel mijn moeder huilend op en zie ook dat mijn moeder verdrietig is. We hebben het er even over en vervolgens hang ik op. Ik begin nu heel erg last van weeën (buikkrampen)  te krijgen. Na nog 2x naar de wc te zijn geweest en alle 2 x weer een dikke bloedprop te zijn verloren snap ik er niks meer van. Door de pijn besluit ik toch maar even onder de warme douche te gaan. Ik kleed mij uit en ik doe mijn Tena lady naar beneden en er komt weer een ontzettend grote prop uit. Ik bekijk de prop goed en zie dat dit het vruchtje is na dit te hebben op gezocht. Ik vertel dit tegen Hans en vraag of hij het ook nog wil zien. Hij heeft hier geen behoefte aan en ik snap hem wel. Vervolgens gooi ik het weg in de prullenbak in een wc papiertje. Ik ga douchen en ga lekker op bed. De volgende ochtend is Hans aan het werk. Ik bel met mijn vriendinnen om het er over te hebben. Een vriendin die ook een miskraam heeft gehad geeft aan dat ze het ontzettend vervelend vond dat ze het doorgespoeld heeft en ik geeft aan dat ik ditzelfde had toen ik bij de eerste prop dacht dat dit het was. 

Uiteindelijk komt ze met het idee om het in een bakje te doen en te begraven.  Ik hang met haar op en ga naar de badkamer toe en haal het uit de prullenbak. Ik doe het in een bakje met water en zet het op de wasbak neer. Vervolgens ga ik kijken op internet wat ik er mee kan doen en vervolgens bedenk ik toch dat ik het graag wil begraven. Hans komt vervolgens uit zijn werk en vertel het idee. Hij snapt me helemaal wanneer ik uitleg over die dooie goudvis die je zomaar doorspoelt. Hij komt met het idee om een kistje te maken en de volgende dag zo gezegd zo gedaan.