Een brief voor mijn zoontje

Lieve Nouri,

De liefde die ik voor jou voel is niet in woorden uit te leggen, het in oneindig en nog zoveel meer. Ik wist niet dat mijn hart zo veel liefde kon dragen, tot ik jou ontmoette. Jij was ineens daar, zo klein en veel te vroeg op deze wereld, jij vond het niet meer zo leuk in mama's buik en wou perse de echte wereld zien. 

Mijn lief mannetje, was je nog maar even langer blijven zitten. Je bent nu bijna 9 maanden oud en hebt al zoveel mee gemaakt. Je bent een strijder dat is zeker waar, maar wat had ik graag al die ellende van je weggenomen, het liefst wou ik al die pijn overnemen maar dat kon niet.

Wat doe jij jouw naam eer aan zeg! Die vastberadenheid om naar huis te gaan.

7 maanden lang heb jij gestreden om naar huis te gaan en wat heb je dat toch goed gedaan mijn schat. De trots die ik voelde toen het verlossende woord "huis" kwam, dat heb JIJ gedaan. 

Nu zijn we eindelijk thuis en wat zie ik jou groeien, je ontwikkelt jezelf als een vrolijk mooi mannetje. Nog steeds de vastberadenheid en ergens ook een beetje de koppigheid wat je hebt, maakt jou zo ontzettend sterk. Ik heb nog nooit zoveel bewondering voor iemand gehad als wat ik voor jou heb.

Dankjewel lieve Nouri, Dankjewel dat ik jouw mama mag zijn.

Ik hou van jou.