Een brief aan Milan

                                                                                                                                                                                                Geschreven 16-09-2022

Mijn allerliefste vriendje,

Je bent alweer ruim 16 weken, wat vliegt de tijd..Al 16 weken wil ik de tijd nemen om weer eens een brief voor je te schijven,Maar het lukte me niet echt die tijd te nemen.Op dit moment is ons weekend begonnen, het is vrijdagochtend 10:10.Je hebt al 2 keer gegeten, 2 keer gepoept, geslapen bij mama op bed en bent nu lekker tegen me aan het kletsen. Soms trappel je zo hard dat je er zelf van schrikt, maar lacht vervolgens hardop om jezelf. Wanneer ik naar je kijk, lach je met je hele gezicht en vertel je met je hele lichaam. Wat ben je toch een vrolijk mannetje en wat doe je het goed. Ik dacht van te voren te weten wat ultiem geluk was, maar de komst van jou in mijn leven bevestigde dat ik hier voorheen geen flauw idee van had . Je laat me lachen van geluk, maar net zo goed ook huilen.. En met elk sprongetje of stapje, elk ding wat je nieuw leert of voor de 100ste keer doet maak je me trotser dan trots en dat deel ik dan ook met iedereen.

Ik denk dat sommige om ons heen er soms wel gek van worden, want ik praat het liefst de hele dag over jou en alles wat we meemaken en leren. Nu ik weer sinds 2 weken aan het werken ben, merk ik nog meer hoe sterk onze band is. Je bent blij als ik je ophaal, een beetje van slag na 2 hele dagen bij Lieza. Wil dan het liefst de eerste 24-48 uur bij niemand anders zijn dan bij mama. Het liefst er geen centimeter vandaan, maar dat accepteer je dan nog net. Maar slapen zonder mama in de buurt, of even lekker knuffelen met oma of papa, is soms net teveel gevraagd. Dit is ook helemaal goed, jouw gevoel is minstens zo belangrijk dan dat van een ander, en die knuffelen je dan een dag of 2 later wel. Het is heerlijk om te merken hoe je me af en toe ‘roept’ als ik te lang naar de laptop kijk wanneer ik dit typ, en als ik dan naar je kijk geef je me de breedste lach die ik bedenken kan. Je trappelt dan heel hard met je benen en je armen bewegen alle kanten op. Wat een genot, wat een liefde en wat een vrolijkheid.

Mijn lieve Milan, mijn zoon, mijn vriendje, draakje en boefje, Mijn wereld, mijn alles, mijn kleine grootste liefde! Als ik je kon vertellen hoeveel ik om je geef en van je hou, Zouden er onbeschrijfelijke woorden uitgevonden moeten worden. Want ik kan geen woord bedenken, wat er ook maar bij in de buurt komt. Ik zal niet te lang wachten met de volgende brief voor je, Maar vandaag ga ik nog eens een brief schijven over het algemeen. Over hoe het is om mama te zijn, en dit samen met papa te doen. Hoe de bevalling ging, en alles daaromheen.

Ik hou van je kleine boef!

Heel veel liefs, mama ❤