Een blauwe plek... Of toch wat anders??

Daar was je dan... Sara, ons verrassings cadeau kindje...

Bij de geboorte had je al een kleine bijna onzichtbare blauwe plek boven je oog, maja misschien had je dat wel tijdens de bevalling over gehouden...

Pim wou je een kusje geven, jij bewoog net je hoofdje en BAM, een kopstootje...

De dag later was de blauwe plek geen plek meer, maar begon een bultje te worden. Tja dat kan na die stoot.. 

Twee weken later naar het cb, de bult werd steeds groter en blauwer/paarser... Tja zei de vrouw, de huid van babies is teer, dus kan nog wel heel lang duren voordat het weg gaat!

Drie weken later was de bult nog groter en paarser! Ik vertrouwde de woorden van de cb arts toch niet, en heb de huisarts gebeld. De volgende dag kon ik langs komen.. Ooh zei de huisarts, daar zit wat vocht in die bult, ik stuur je even door naar de kinderarts, die zuigt het even met een naaldje leeg, spuit er een andere stof in om te voorkomen dat het vocht weer terug komt...

Zo gezegd, zo gedaan, Sara en ik naar de kinderarts...

Daar zaten we, arts kwam, maar begon te drukken en te voelen en te kijken... Nee mevrouw, dit is geen vocht wat erin zit, ik vraag mijn collega even... Ook hij wist het niet, en vroeg ook een collega... Uiteindelijk stonden er 5 kinderartsen rond Sara en mij om te voelen en te overleggen wat die bult in godsnaam zijn kon... Ze hadden het over een tumorgezwel, of een breuk in de schedel of weet ik veel wat voor medische termen er allemaal voorbij kwamen... Nee, we moeten dit onderzoeken, met een paar dagen willen we een echo maken om zeker te weten wat het is...

Nou daar zit je dan alleen met je dochtertje, met het idee dat je het vocht even weg zou laten halen, maar dat het dus heel wat anders blijkt te zijn, en allemaal enge termen voorbij komen....

Dezelfde week een echo laten maken, het was zeker geen breuk in d'r schedel.

Volgende dag uitslag. Het blijkt een hemangioom. ( een kluwen bloedvaten wat te snel groeit op die plek, familie van de wijnvlek.) oeh gelukkig maar, niks ernstigs!

Wel is er behandeling nodig, want deze bulten groeien tot het tweede levensjaar, en omdat het bij het oog zit, kan de oogzenuw beschadigd worden en kan ze blind worden.

Gelukkig heeft het ziekenhuis in Nijmegen een team wat gespecialiseerd is in hemangiomen bij kinderen, dus de kinderarts ging overleggen met hun. Er is medicatie voor. Maar het is wel heftige medicatie, voordat we mogen beginnen, moet Sara eerst een hartfilmpje en bloeddruk laten meten. Als dit goed is, mogen we starten hiermee, maar langzaam opbouwen. En als we op de gewone dosis zijn, moet Sara een dag opgenomen worden om te kijken of haar bloeddruk weer goed is, en een hartfilmpje laten maken. De medicatie moet 18 maand gebruikt worden, dan is de groei fase voorbij en kan het niet weer terug komen! We zouden pas na drie maand wat verschil merken...

Alles gedaan en gelukkig was alles goed! 

Nu, Sara is 17 weekjes, zijn we twee weken begonnen met de medicatie, en de bult is al aanzienlijk geslonken! Sara heeft niks geen last van de bijwerkingen en is nog steeds haar vrolijke ikke!

Dinsdag weer naar de kinderarts voor controle! Maar ik neem aan dat het gewoon allemaal goed is!

Als foto een indruk van hoe de bult was, en nu is!