5 jaar geleden
Een baby is ook maar een mens.
Best een stomme titel, dat snap ik ook. Maar het is iets waar ouders en vooral nieuwe ouders niet vaak bij stil staan. Ik ben hier zelf ook behoorlijk schuldig aan.
Er word tegenwoordig veel verwacht van baby's.
De eerste 2 tot 3 weken ben je zelf nog in een roes. Alles nog nieuw en newborn en die nachtvoeding nemen we voorlief.
Daarna begint het. Hij moet doorslapen, lachen, brabbelen, spelen, omrollen en zelfstandig kunnen zitten en dat allemaal het liefst zo snel mogelijk in de maand waar in ze "voorspellen" dat een kindje dit ongeveer kan gaan doen.
Daarnaast komen ook nog eens de sprongetjes voor deze kleine mensjes om de hoek kijken en die stomme darmkrampen en later die tandjes, logisch dat het soms allemaal wel eens te veel wordt.
Ik schrijf dit nu met een heel boos en vermoeid jongetje naast mij. Slapen ging vermoeiend vandaag, spelen was niet leuk alleen knuffelen met mama vond hij fijn. Al was dat ook geen rustige gebeurtenis hij ging af en toe heel heftig zwaaien met mijn armen en benen. Maar goed.
Ik kwam tot de conclusie, als ik een rot dag hebt, en ik ben de hele dag chagrijnig. Dan wil ik eigenlijk ook alleen maar huilen. Dit doe ik alleen niet meer en anders alleen achter de voordeur.
Dus probeer te troosten wat je kan troosten en laat je baby een mens zijn die niet lekker in zijn of haar vel hoeft te zitten.
Xx mij.
Miranda_twinzz
Mooie blog! Voor wij verblijd waren met de komst van de mannen dacht ik nog dat een kindje zich wel kon aanpassen aan mijn agenda. Aan die illusie kwam een eind in nacht 1 dat ze er waren. Ja. Het zijn ook eigen persoontjes met hun eigen gevoel en ideeën.
Miranda_twinzz
Vóór onze jongens er waren dacht ik ook heel simpel. Ik dacht.. een kindje kan zich toch aanpassen naar mijn planning.. in de 1e nacht dat ze geboren waren kwam er een verandering in die illusie. Net wat jij zegt. Hij of zij heeft zijn of haar eigen gevoel etc.. Mooie blog!