Dochterlief is een "happy wheezer"

Vanaf haar geboorte ademt dochterlief al gehoorbaar. Waar dat in het begin nog echte newborn geluidjes waren (zeker die in de eerste paar weken waar doodeng...zeker als je niet weet dat dat vrij normaal is...), ging langzaam aan over in een zacht spin geluid. Best schattig eigenlijk, maar het viel wel op. Totdat dat zachte spinnen langzaamaan echt overging in snurken... Iets minder schattig... (Zie blog 'Mijn kleine knorretje'). Naast het snurken ademt ze hoorbaar en daar krijg ik nogal eens opmerkingen over; 'ze is flink verkouden hé' (dat is ze eigenlijk nooit..) of 'dat wordt wat als ze groter is!'. 

Maar goed, dat went en ik heb er nooit echt iets achter gezocht; dochterlief is een tevreden vrolijk meisje, eet en slaapt prima en ook haar ontwikkeling ligt mooi op schema, dus ik heb er eigenlijk nooit wakker van gelegen. Athans.. niet van de zorgen dan.. maar van de herrie die ze maakt daarin tegen...!  Nu kunnen de meeste mensen mij niet gek maken met daar een opmerking over, behalve natuurlijk 1 persoon. Dus zo kwam laatst mijn moeder (thnx mam) met de opmerking "ze is net je broer, die maakte vroeger dezelfde herrie". De huisarts maakte, toen mijn broertje indertijd 1 maand oud was, al de opmerking "dat wordt een astmapatiëntje". En dat is hij ook inderdaad geworden, met 9 maanden kreeg hij zijn eerste astma aanval. SAY WHAT! 

Nu is dochterlief 9 maanden, maar ik heb tot nu toe nog nooit het idee gehad dat ze in ademnood is of dat ze het benauwt heeft gehad. Maar om het zekere voor het onzekere te nemen, heb ik toch maar even een afspraak bij de huisarts gemaakt. Daar konden we afgelopen vrijdag terecht. Daar kregen we een complete vragen waterval over ons heen (deed me denken aan zo'n ja/nee/? toets van 150 vragen op school..); 'is ze verkouden' 'heeft ze een gevoelige huid' 'staan er veel knuffels op haar kamer' 'wat voor vloer ligt er op haar slaapkamer' 'reageert ze op bepaalde soorten voedsel' 'eet en drinkt ze goed' 'wordt ze goed uitgerust wakker' 'maakt ze ademstops in haar slaap' 'heb je het idee dat ze ooit benauwt is' 'heeft ze er zelf last van'? Nou euh; nee, nee, nee, laminaat, nee, euh ja *wijst naar Hollands Welvaren dochter* , ja, niet dat ik weet, nee en nee. 

Na ook nog een fysiek onderzoek mochten we weer aan het bureau plaatsnemen, waarna onze huisarts ons wist mede te delen dat dochterlief een zogenoemde "Happy Wheezer" is (Gelukkige pieper). Dit houdt in dat dochterlief een piepende (hoorbare)  ademhaling heeft, regelmatig rochelt en hoest en in dochterliefs geval dus ook snurkt, maar dat ze er zelf geen last van ondervindt. Het betekend dat ze zeer waarschijnlijk aanleg heeft voor hooikoorts, allergien en astma, maar wil zeker ook niet zeggen dat ze het ook krijgt. Bij de meeste kindjes verdwijnt het piepen rond het eerste levensjaar. Zolang dochterlief er zelf geen last van heeft en zich goed blijft ontwikkelen, hoeven we ons vooral geen zorgen maken en is het het beste om er vooral zo min mogelijk aan te doen!

Ik ben blij met dit antwoord, gelukkig geen medicijnen (als het nodig is ok, maar liever niet!) maar in principe wel een diagnose. Nu maar hopen dat zich verder niks ontwikkelt, maar we gaan maar even uit van niet en anders zien we het dan wel weer! Ondertussen kan ik gewoon zonder schuldgevoel in mijn eigen bedje blijven luisteren of dochterlief op haar eigen kamertje lekker ligt te snurken..euh...slapen dus...