Die ene wens ♡ #Part5

28-01-2021! Eindelijk was die dag daar! Die dag waarop wij te horen zouden krijgen of we gewoon telkens vette pech hadden, of dat er misschien toch nog iets aan de hand zou zijn.

Antifosfolipiden syndroom. Dat was m! Dit is een systematische auto-immuunziekte die leidt tot verhoogde stollingsneiging, veroorzaakt door antistoffen gericht tegen cardiolipine. Dit leidt tot herhaaldelijke miskraam en bij een zwangerschap aan het einde zwangerschapsvergiftiging.Dit is de belangrijkste behandelbare oorzaak van herhaaldelijk miskramen zoals zij het noemen.

Om hier 100% zeker van te zijn, moest ik eigenlijk een tweede keer bloedprikken, maar wij wilde niet wachten en ik nam de consequenties voor lief. Dit betekende dat ik na de punctie moest beginnen met aspirine. Dit werkt blijkbaar bloedverdunnend en gaat het AFS dus tegen. Mocht er een zwangerschap komen, dan zou dit betekenen dat ik trombose spuiten zou moeten zetten tot week 36.Helemaal prima! Als het maar lukt!

Hierna ging alles super snel! Ik mocht 04-02-2020 al beginnen met de hormoonspuiten! Ik had met de arts afgesproken dat ik deze punctie onder narcose zou krijgen. Dit was wel alleen doordeweeks mogelijk, dus al mijn hoop ging naartoe! 

En wat een geluk! Op vrijdag (romantischer kan bijna niet) 14-02-2021 heb ik de punctie onder narcose gekregen! Wat was dit fijn! Geen pijn, geen spanning, geen stress gewoon HALLELUJA.Toen ik op de uitslaapkamer wakker werd, riep ik "Goedemorgen", maar geen reactie dus gewoon nog een keer kei hard "GOEDEMORGEN"!! Geen idee waarom ik dit deed. Blij dat ik weer wakker was en de pijn van de punctie niet had gevoeld? Na een lekker rakketje mocht ik weer terug naar Mark. Zo fijn om dan weer samen te zijn en te wachten op het nieuws van de gyn.De arts kwam ons het mooie nieuws vertellen dat ze 18 eicellen eruit hebben kunnen halen!Zaterdags hebben we telefoon gekregen dat ze er 12 van hebben kunnen bevruchten!Dan is het natuurlijk weer even spannend hoeveel er over blijven, maar dat horen we over een paar daagjes!

19-02-2020 hebben wij een terugplaatsing gehad van een zo goed als perfecte/picture perfect embryo!Nu is het weer duimen draaien geblazen!! Op 20-02-2020 kregen we te horen dat er 6 stuks ingevroren zijn!! Wat een prachtig aantal! Laten we hopen dat hier ons wonder dan bij zit.

Op 22-02-2020 kreeg ik het verdrietige telefoontje van mijn tante, dat mijn vader was overleden. Vanaf toen zijn we alleen nog bezig geweest met dit verlies en het regelen van zijn uitvaart. Gezien hij alleen woonde, moesten we ook alles regelen voor zijn huisje en al zijn spullen. 

Zaterdag 29-02-2020 kwam ik iemand tegen die aan me vroeg hoe het met mij ging. 

Nou ja, je leeft nog zullen we maar zeggen. Veel verdriet en gedachten die alle kanten op schoten. Buikpijn, die beginnende ongesteldheids buikpijn kwam weer opzetten. Dat kon me op dat moment niets schelen. Mijn hoofd stond toch nergens naar.

Het was meer een gevoel van, tja.. dit kennen we. Laat het maar weer doorzetten, dan kunnen we door naar een volgende poging.

Toch zei ze dat ze iets anders aan me zag.

Ik kon het niet laten om toch te testen op zondag 01-03. 

Het vervolg lees je weer in een volgende blog!