Deel 3 eindelijk strippen..of toch niet

Eenmaal aangekomen in het ziekenhuis werd ik weer aangesloten en natuurlijk gebeurde hetzelfde met zijn hartje. De arts kwam naar me toe om te zeggen dat ze me vandaag willen gaan inleiden en of ik dit ook wilde. Nou voordat ze uitgesproken was riep ik al JA! Doen!

Om 1300 mocht ik naar mijn kamer en had ik 3 cm ontsluiting en werden dus mijn vliezen gebroken. In de tussentijd waren mijn ouders bij mij gekomen en mijn vriend thuis een tasje maken voor mijn dochter om te logeren bij zijn ouders. En die keken vol spanning mee naar de hartmonitor omdat het continu gebeurde.

Om 1400 gingen de weeënopwekkers aan en wat was ik zenuwachtig ervoor. Ik voelde wel dat het werkte want de weeën werder intenser en zijn hartje slechter. Inneens stonden er 3 artsen bij de monitor waarvan er 1 zei kom op jongen kom op.. ik kan je vertellen dat ik sinds dat moment ben gebroken. Ik ging huilen en ik bleef huilen. Mijn zus en mijn vriend beide bij ze bevalling probeerde me rustiger te krijgen.

1600 inmiddels en 5 cm. 1000 pijnlijke weeen verder en 1000 tranen. Laat het opschieten.. 1800 nog steeds 5 cm. Man man man wat duurt dit lang. 1900 het hartje blijft te lang laag. Opwekkers worden uitgezet het is te zwaar voor hem.

Wat nu? Hoe moet het verder? Dit gaat niet zo.. wil je het weten? Volgende keer vertel ik het einde.