Deel 1: wat begon als een verkoudheid..

Mijn zwangerschapsverlof zat erop op 1 maart, en ik moest weer aan het werk. Onze kleine baby J. ging voor het eerst naar de opvang, met slechts 3 maandjes oud. Ik vond het behoorlijk spannend, vooral omdat ons oudste meisje, I., pas met 7 maanden naar de opvang ging. Het was duidelijk een verschil in leeftijd en ervaring.

Baby J. leek zich de eerste week goed aan te passen aan de opvang. Alles leek prima te gaan, en we gingen die vrijdag met oma winkelen. Ik moest nog een warm pakje voor baby J. halen, want het weerbericht voorspelde kou. 

Oma merkte echter op dat hij al behoorlijk verkouden leek en een vervelend hoestje had ontwikkeld. Ik stelde mezelf gerust door te denken dat dit vrij normaal was voor kinderen die naar de opvang gaan, waar allerlei virussen ronddwalen.

Die avond ging ik ook naar de kapper, zonder te vermoeden dat papa ook zijn zorgen begon te uiten over de gezondheid van baby J. Hij vond de verkoudheid en het hoestje wel erg naar, maar toen ik hem vroeg of hij zich zorgen maakte, antwoordde hij van niet.

Het weekend brak aan, en we besloten om af te wachten. We hadden geleerd van eerdere ervaringen met onze dochter dat baby's al snel ziek konden worden. Bovendien wilden we niet dat ons kleintje met de reeds aanwezige verkoudheid in de kou terecht zou komen, om na een half uur weer buiten te staan.

Dus, het weekend begon met het idee om gewoon binnen te blijven en te zien hoe het zou gaan. We wilden baby J. niet onnodig blootstellen aan de elementen. 

Totdat we zaterdagochtend wakker werden en mijn gevoel begon te veranderen... 

Wat mijn gevoel zei? Dat lees je in deel 2🤎

Ons verder volgen? Op Instagram zijn wij te vinden via www.instagram.com/familie.kruys