Deed ik het wel goed?

Bij onze oudste heb ik borstvoeding geprobeerd. Ik gaf hem de borst, waren die dingen dan toch een keer nuttig, en dacht dat ik het wel eventjes zou doen. Bij de eerste keer aanhappen dacht ik dat er een vacuümpomp op mij was aangesloten. Mennnn wat deed dat pijn.

Maar we gingen door, elk uur kwam de kleine man. En hij klemde zich vast en was zo een tijdje zoet. Maar hij bleef maar komen. Ik werd er onrustig van. Deed ik iets niet goed? Had ik niets? Kreeg hij niet voldoende? Ik voelde mij er steeds slechter om.Ik kon niet goed van slapen en een rondje wandelen zat er niet in. Ik had het idee dat hij non-stop aan mij vast lag.

Twee weken na de geboorte overleed Oma. Oma had twee dagen daarvoor nog geroepen dat zij niet zo lekker was. Gek scherend zei ze nog: “ Ik kom snel langs, de kleine jongen is er nog wel even”.

Helaas heeft zij haar aller eerste achterkleinzoon nooit kunnen ontmoeten.

Met dit in het achterhoofd en het niet lukken van het voeden heb ik besloten om te stoppen met borstvoeding.Was dit slecht? Faalde ik als moeder?

Al die pro campagnes over borstvoeding. Als je borstvoeding gaf was je een held, als je flesvoeding gaf... daar werd niet over gesproken.

Natuurlijk is het niet zo zwart wit. Maar zo voelde ik het wel. Ik voelde mij er onzeker door.

Na het stoppen met borstvoeding en het beginnen van de flesvoeding kwam er rust in mijn lichaam. Ook aan onze zoon merkte ik dit. Ik als controlefreak kon precies zien wat hij binnen kreeg en hij werd een blij vrolijk mannetje. Blijkbaar was ik te gestresst en merkte de kleine man dit ook. Daarom heb ik bewust gekozen bij de geboorte van onze tweede om meteen te starten met flesvoeding. Rust in ons gezin!

Hierboven heb ik geschreven uit mijn gevoel en ervaring. Iedereen moet doen waar hij of zij zich goed bij voelt. Volg je gevoel, dan zit je goed! Wees trots op jezelf!