De ziekenhuisbezoeken 2/2

Op de echo van 15 februari hebben we te horen gekregen dat het hartje is gestopt.

Op 16 februari werden we gebeld met de 1e uitslag van de vlokkentest. De arts begon met ik heb goed nieuws, het 1e wat ik dacht hoe kan je nou goed nieuws hebben het hartje is gister gestopt met kloppen. Uit de 1e uitslag is helemaal niks gekomen, we hebben dus gewoon een gezond kindje. Ook kregen we te horen dat onze kleine baby een meisje is. Onze kleine Vayèn, wat deed dit zeer om voor de eerste keer te zeggen, maar tegelijk ook heel mooi en vol trots we worden ouders van een meisje. Helaas zal ze niet fysiek bij ons aanwezig zijn, maar wel in ons hart en in onze gedachten.

Op maandag 19 februari hadden we een gesprek in het ziekenhuis over de bevalling. Wat zou ons te wachten staan, wat moeten we allemaal regelen voor en na de bevalling. Geen idee wat er allemaal op je af komt. We kregen te horen dat het wel tot 3 dagen kon duren voordat mijn lichaam kon reageren op de medicijnen om de weeën op te wekken. We moesten dus zorgen dat we iets mee hadden om ons te kunnen vermaken. 

We kregen ook nog maar te horen dat we iets van een tas mee moesten nemen om daarna onze dochter mee naar huis te nemen, want met een klein mandje door het ziekenhuis te gaan zou nog al confronterend zijn voor andere mensen… alsof we een pakje boter in de winkel gingen kopen. Ik zei tegen haar ik heb thuis nog wel een xxl hyfdrofiel doek liggen die neem ik wel mee. Kinderen stoppen hun baby toch ook niet weg voor ons omdat het confronterend is.

In de avond moest ik de 1e 2 medicijnen slikken om mijn lichaam klaar te maken voor de bevalling. 

Op woensdag 21 februari om 9:00 moesten wij ons melden voor de opname. Daar meer over in de volgende blog