De wereld is er voor jou, en met jou een stukje mooier

De wereld is er voor jouen met jou een stukje mooier!

De tekst op ons geboortekaartje, inmiddels ben je alweer een half jaar bij ons en heb je deze tekst méér dan waargemaakt. Waar moet ik dan nu beginnen? Er gebeurt zó veel in een half jaar met een baby. Er komt zó veel op je af en vooral, je voelt zó veel! Zo veel onzekerheid, maar bovenal zóveel liefde! Ik neem jullie mee naar onze eerste 6 maanden met ons lieve mannetje Jim.

Als ik dan ergens moet beginnen, is het de kraamweek. Die begon voor ons in het ziekenhuis. Vanwege mijn langdurig gebroken vliezen, moesten we 24uur blijven ter observatie. We kregen hele fijne zorg en ik moet zeggen, dat die begeleiding best prettig was, zo'n eerste nacht alleen met je baby. Gelukkig mochten we de volgende dag rond 13:00uur lekker naar huis met z'n drietjes. De eerste twee dagen, hadden we een ongelooflijk tevreden mannetje. Hij hapte al zo fanatiek aan, iets dat ik nooit had durven dromen! De borstvoeding kwam daardoor heel goed op gang en ons kleine frummeltje zat daardoor al na vijf dagen weer op zijn geboortegewicht. We liepen over van trots! Jim sliep in het begin heerlijk naast ons in het oude familiewiegje van mijn man. Na een paar nachten hoorden we dat hij onrustiger sliep en maakte hij ineens veel rochelende geluiden. Ook begon hij zich te overstrekken. Het spugen werd meer en meer en Jim huilde langer en vaker. Het leed, dat reflux heet... Soms waren we echt wel even radeloos. Tegelijkertijd besef je op die momenten ook hoe hard je kindje je nodig heeft en die verantwoordelijkheid geeft zo'n warm en puur gevoel van binnen. Vanwege zijn reflux wilde Jim overdag niet plat liggen en sliep hij in het begin overdag heel veel tegen mij aan, rechtop. Dit was best overweldigend, constant zoekend, zo graag willen helpen, maar niks kunnen doen.... Hoe heerlijk intiem de momentjes ook waren dat Jim alleen bij ons wilde slapen, voelde ik me af en toe wel erg gebonden. Uiteindelijk kwam er een hele fijne oplossing voor het slapen: de draagdoek. Zo sliep Jim heerlijk rechtop bij ons, maar had ik toch af en toe mijn handen vrij, iets waar ik wel aan toe was na een aantal weken.

Voor het voeden hebben we ook druk gezocht naar oplossingen. Na 10 weken zoeken en soms echt urenlang met een ontroostbare baby rondlopen, werden we doorverwezen naar de kinderarts. Jim werd bestempeld als over-alert, waardoor hij snel schrikt, constant 'aan' staat en spierspanning heeft. Hierdoor gaat zijn energie té veel naar zijn spieren en te weinig naar zijn spijsvertering. Dit veroorzaakt zijn reflux-klachten. Inmiddels was zijn slokdarm erg geïrriteerd. Hierdoor en van de intense huilbuien, werd Jim zijn stem zelfs hees. Ons arme mannetje had zo'n last van al het spugen van de zure melk. Sindsdien krijgen we esomeprazol voorgeschreven.

Na bijna 3 maand zoeken en soms echt machteloosheid, kwam er dé oplossing voor ons lieve ventje. We werden gehoord en na zoveel twijfels, viel alles eindelijk op zijn plek. Al na een paar dagen, merkten we verschil. Geen verdrietige baby meer, maar weer het ongelooflijk lieve en tevreden mannetje dat hij al sinds de geboorte was! Sindsdien kan ik zeggen, dat we écht volop aan het genieten zijn. Jim doet het zo goed, groeit perfect en leert volop. Nog nooit heb ik zo iets bijzonders meegemaakt, van zó dichtbij de ontwikkeling van zo'n lief, klein, puur mensje volgen. Óns mensje! Jim slaapt over het algemeen 's nachts heel goed! Drinkt heerlijk aan de borst en keurt inmiddels heel wat oefenhapjes goed. Wortel, broccoli, bloemkool, zoete aardappel, banaan, mango en noem zo maar op. Alles lijkt hij goed te vinden! Hij kan super spelen in de box. Lacht bij iedere blik die je hem geeft, volgt ons de hele kamer door en beweegt er lekker op los. Er zijn nog steeds momenten, nachten, fases, dat we het echt wel weer even als pittig ervaren, maar we weten nu: dit hoort er bij. Alles is een fase en gaat weer over. Bovendien, als we naar zijn lieve gezichtje kijken, met zijn prachtige stralend blauwe oogjes, dan voelt alles al weer goed.De tijd gaat zo snel, vandaag is onze baby al weer een half jaar oud! Is hij gegroeid van een minibaby van 49 centimeter en 2700 gram, naar een reusje van 7600 gram in maat 68! Kan iemand de tijd stil zetten? Of toch niet, want ik kan niet wachten op álle dagen, weken, maanden, jaren die nog komen gaan. Op alle verrassingen die er weer op ons staan te wachten na een nieuwe nacht. Waarop Jim ineens de volgende ochtend weer iets nieuws lijkt te kunnen. Op al je schaterlachjes. Op alle knuffels, kusjes, intieme borstvoedings- momentjes. Een lang gekoesterde wens, die nu, op het juiste moment werkelijkheid is geworden en ik geloof niet dat ik me ooit zó gelukkig heb gevoeld met ons lieve mannetje, ons fijne gezinnetje!

Lieve Jim,

de wereld is er voor jou,en met jou op z'n mooist!