De turbo geboorte van ons 4de kindje

Ik neem jullie eerst even mee naar het moment van DE test en een stukje van de zwangerschap.

13 februari 2021, terwijl het buiten vroor, bijna heel Nederland hun schaatsen uit het stof hadden gehaald, drong man lief aan om toch even een test te doen, ik was tenslotte "al" drie dagen over tijd(met een onregelmatige cyclus niet heel bijzonder). Ik stond op het punt om met de kindjes het natuur ijs op te zoeken, maar oke, om hem gerust te stellen toch snel de test gedaan. En guess what.. de test had de urine straal nog niet geraakt of er verscheen niet 1 maar 2 roze strepen op de test!! Holy shit, onze jongste was op dat moment 6 maanden, dit was niet helemaal de bedoeling... maar goed na 3 kids weten we onderhand hoe baby's ontstaan 🤣 lichtelijk van slag, vertrok ik met de kinderen richting mijn ouders om te gaan schaatsen. Besloten om niet met de deur in huis te vallen,  dit omdat mijn ouders totaal niet achter nog een zwangerschap zouden staan. En ja het is onze keuze, maar nee op hun reactie zat ik nog niet te wachten.

Maar goed, twee dagen later toch de ouders ingelicht, en zoals verwacht waren mijn schoonouders in shock maar heel blij met nog een telg op komst, en mijn ouders not amused... ook dat kwam enkele weken later goed hoor...

De zwangerschap... rete zwaar, 3 kleintjes in huis, veel ziek, m0ega rug en bekken klachten, en de laatste 6 weken het gevoel hebben dat je flamoes op de grond hangt.... maakt dat ik in tranen bij de verloskundige zat, lichamelijke en geestelijke helemaal gesloopt, heeft ons doen besluiten om met 39 weken de natuur een handje te helpen.

Woensdag 13 oktober om 16:30 uur moesten we in het ziekenhuis zijn, daar werd ik eerst een half uur aan de ctg gelegd, kleine man maakte het goed, om 17:00 uur werden we meegenomen voor het plaatsen van een ballonnetje, dit had ik bij de vorige zwangerschaps ook gehad (inleiding ivm gbs bacterie) na het plaatsen van de ballon in de vorige zwangerschap ben ik daarna naar huis gegaan, moesten we ons de volgende dag melden, lag de ballon vrij en konden ze de bevalling opwekken.

Dit keer na het plaatsen, weer een half uur aan de ctg, kleine maakte het wederom goed, maar na een kwartier begonnen de "krampjes" vrij pijnlijk te worden. Mijn man begon te timen en zei al vrij snel dat er om de 3 a 4 minuten weeën kwamen. Na dat we dit aangaven bij de verpleging, zeiden ze dat zijn geen weeën dat zijn krampen die veroorzaakt worden door de ballon... uhuh, ik doe dit gelukkig pas voor de 4de keer😅 maar goed, let it go, we werden dus naar huis gestuurd, een shit rit, en thuis 3 happy en drukke kiddoos die blij waren dat papa en mama weer thuis waren.. nog nooit zo snel hebben we ze in bed ik gestopt. Ik ben op de bank gaan zitten om nog een acceptabele houden te vinden.. opa en oma gingen naar huis, man lief schoof nog even snel wat eten naar binnen, de weeën waren op dat moment heftig en ik begaf mij in mijn wel bekende beval bubbel.

Mijn man belde een half uur later mijn ouders terug met de melding dat we weer terug gingen naar het ziekenhuis, de weeën kwamen op dat moment om de minuut en hielden ook een minuut aan. Van bank naar auto verplaatsen was al haast niet meer te doen, de rit nog minder... maar goed het is thank god geen A8 baby geworden😅 het ziekenhuis was gehaald, de rolstoel in en in rap tempo de verlos afdeling opzoeken. Waar de dame aan de balie beneden nog vroeg waar we voor kwamen en of we een afspraak hadden... riep man lief dat ik straks (excuses voor het taalgebruik) een baby hier op de vloer uit schijt.

Eenmaal op de afdeling(dit was 21:00  uur), wilde jut en jul die de ballon hadden geplaatst ( niet mijn vriendinnen😅) eerst maar even kijken of het wel echt begonnen was, ja echt er was nog twijfel... bij hun hoor, ik wist natuurlijk wel beter met een baby halverwege het geboortekanaal.

En guess what, de ballon lag los en er was 4 cm ontsluiting. Mijn eigen verloskundige werd ingelicht en kwam gelijk naar ons toe. Super blij dat zij ondanks dat ik medische werd ivm de inleiding, toch mijn bevalling wilde doen ( lees, na 3 bevallingen ben ik nog panisch om er nog een baby uit te kakken) dus haar vertrouwde gezicht deed mij goed.

Om kwart over 9 was de ontsluiting dus 4 cm, de weeën waren een weeën storm geworden, ik riep van alles maar probeerde duidelijk te maken dat ik iets voor de pijn wilde, maar ook pietje van 2 hoog wist natuurlijk dat dat hem niet ging worden. 5 voor 10 gaf ik aan dat ik het niet meer hield en dat ik bij elke wee druk aan de onderkant voelde, tijd om dus weer even in de flamoes te duiken (grapje natuurlijk) nee mijn verloskundige ging kijken hoe het er voor stond, en ja hoor 9.5 cm, de vliezen werden gebroken, 1 pers wee later was daar onze gezonden zoon Macx geboren💙 weer verliefd tot over onze oren! Liefde hoef je niet te delen, liefde vermenigvuldigd zich❤ 3340 gram en 48 cm. Gezond en wel! En je raad het al, het was het allemaal weer dubbel en dwars waard. Man lief is ondertussen geholpen ( hakkie takkie) en wij gaan nu van ons complete, prachtige gezin genieten💙