De naam van je kind op een grafsteen.....

De naam van je eigen kind op een grafsteen te zien staan is denk ik wel 1 van de meest onnatuurlijke en verdrietige dingen die er bestaan.

Toch vinden wij het heel erg fijn om een plekje te hebben om bij hem te kunnen zijn en hem toch een klein beetje te kunnen blijven verzorgen.

Zijn plantjes wisselen wij met het seizoen mee. De windlichten worden elke keer omgetoverd in een ander thema, denk aan Sinterklaas, kerst en zijn jaardag. Zo nemen wij hem met ons mee door het jaar heen.

Ik had nooit iets met begraafplaatsen. Ik had er (gelukkig) ook niks te zoeken. Nu kan ik echt uitkijken naar ons wekelijkse bezoekje.

Wij laten Joah vaak wat meenemen voor Nio. Een zelfgemaakte tekening of een klein cadeautje. Wat Joah dan voor hem uitpakt en trots bij hem neerlegt. “Kijk Nio! Cadeautje!”.

Echt begrijpen doet hij het nog niet maar bepaalde linken legt hij al wel. Als hij bijvoorbeeld een ster ergens ziet dan trekt hij mij aan mijn mouw en roept hij heel enthousiast” kijk mama! Kijk! Nio!!!”. Ik loop dan echt over van liefde maar tegelijkertijd breekt ook mijn hart. Ik had je zo graag een levend broertje gegeven om mee te kunnen spelen en ravotten vooral in deze rare tijd.

Mijn vriend praat meestal hardop tegen Nio. Terwijl ik de dode blaadjes weg haal en de bloemetjes water geef vind ik het heerlijk om naar mijn vriend te luisteren. Hij houdt Nio helemaal op te hoogte welke stappen wij bijvoorbeeld hebben gemaakt met ons nieuwe huis en hoe het gaat met zijn zusje. Af en toe komt Joah er heel blij door heen tetteren met een autootje in zijn hand die hij even “geleend” heeft van het grafje van het jongetje naast Nio. Kleine draak is het.

Nog 1 week lieve kleine Nio en dan wonen wij heel dicht bij jou wonen! Wij kunnen niet wachten 💙