De maanden met een gipsbroek

De eerste dagen met de gipsbroek gingen redelijk goed. Viënn leek nog wat suffig van de narcose, ze was erg rustig en sliep veel.

2 dagen erna kreeg ze tandjes wat resulteerde in een gipsbroek die onder de ontlasting zat. Tsja, en dan? Zo goed als we konden maakte we haar en het gips schoon, helaas konden we haar niet in bad doen.

Na een weekje begon Viënn toch wel gefrustreerd te raken, wat ook heel begrijpelijk is. Ook spuugde ze steeds meer maar hier zocht ik niks achter want ze had verborgen reflux. Echter werd dit steeds erger waardoor ik toch een afspraak maakte bij de gipskamer om te kijken of er iets niet goed zat.

Helaas bleek het gips bij haar maagje te strak te zitten waardoor ons meisje alles op spuugde. Wat voelde ik me slecht dat ik niet eerder had gebeld, arm ding heeft er weken last van gehad.

19 oktober heb ik contact gehand met het ziekenhuis om te vragen wanneer de controle afspraak was. "Controle afspraak? Het gips is toch al verwijderd?". "Nee mevrouw, er is een stukje verwijderd omdat ze er last van had". Bleek dat er genoteerd stond dat het gips in zijn geheel verwijderd was, hierdoor was er geen afspraak ingepland en nu bleek alles vol te zitten! Mijn man heeft boos opgebeld en een afspraak geëist, het was immers ook zo besproken met de kinderorthopeed. Gelukkig konden we uiteindelijk 7 november nog terecht.

De controle was redelijk goed, de heup stond op de goede plek echter stond deze nog te ver van de heupkop af. Na 6 weken zou het gips verwijderd worden en vanuit daar werd gekeken wat ze nog meer gingen doen.

Ik had er onwijs veel moeite mee om mijn meisje zo te zien.. het brak mijn hart dat ze zo boos was omdat ze niks kon doen. Ik ging steeds meer werken zodat ik er niet mee geconfronteerd hoefde te worden. Uiteindelijk was dit natuurlijk geen oplossing en kwam ik thuis te zitten, het was me teveel geworden.

Gelukkig heb een fijne werkgever die veel begrip had voor de situatie en me de tijd gunde om tot rust te komen. Na een paar weken ben ik weer gaan werken, en leerde ik steeds beter een balans te vinden tussen werken en de kinderen.

19 december zou het gips eraf gehaald worden, 5 dagen na haar eerste verjaardag. Wat keken we daar naar uit. Eindelijk na 12 weken mijn meisje weer vasthouden.. hoe zou dat zijn?