De kraamweek

Eden is inmiddels 2 dagen oud.

De gebeurtenissen zijn bij mij wat geland en het beschermende en liefdevolle moederinstinct neemt het gelukkig over. Ik ben tot over mijn oren verliefd op de kleine meid.

We ontmoeten de kraamhulp die ons de komende 4 dagen een paar uurtjes komt ondersteunen.

Eden krijgt haar eerste badje terwijl de kraamhulp M. leert hoe dit werkt, hij doet het super en is erg trots.

Ik krijg goede hulp en tips waarbij de melkproductie eindelijk goed op gang komt.

Ik heb nog steeds erg veel pijn maar, wanneer de kraamhulp mijn hechtingen controleert blijkt de pijn hier niet vandaan te komen.

Enigszins geschrokken kijkt ze me aan en vertelt ze me wat ze ziet.

Ik heb natuurlijk heel intensief geperst tijdens de bevalling waarna het ook erg snel ging allemaal en je kan zelf wel invullen wat daar down under, het nogal heftige en schrikwekkende, gevolg van is…

De kraamhulp gaf zelfs aan dat ze ze zelden zo erg ziet.

Wat doen die dingen gruwelijk pijn zeg.

Mij wordt curanol zalf en tabletten geadviseerd maar ik weet de hele tijd niet waar ik het van de pijn, zoeken moet.

Tijdens het verschonen van mijn bed vertel ik de kraamhulp dat ik mieren zie lopen op het bed, ze lacht en geeft aan dat ze er niet zijn en dat ik wat slaap nodig heb.  Wellicht geen slecht idee als ik begin te hallucineren… 

Ook vandaag krijg ik bezoekjes, Natasja komt met haar man en mijn petekind langs, ze heeft allemaal roze versiering bij zich die ze door het huis verspreid.

Mijn vader komt eventjes langs en ook Milia wil haar kleine zusje weer even komen bewonderen.

Allemaal prima maar, wanneer de pijn en het feit dat ik nog altijd niet geslapen heb me opbreken met een huilbui tot gevolg, vraag ik iedereen te gaan.

M. Merkt op dat ik erg bleekjes ben en draagt er zorg voor dat ik goed blijf eten.

Zelf heb ik weinig eetlust maar, hij

komt regelmatig met fruit en lekkers naar boven en verzorgt het ontbijt, de lunch en het avondeten.

Hij laat me zeker versteld staan.

Voor Eden had het niet beter kunnen uitpakken, heel natuurlijk valt hij in zijn vaderrol, zijn blik wendt amper van Eden af en de liefde en emoties spatten er vanaf wanneer hij haar in zijn armen heeft.

Ik had het niet meer durven hopen maar ik zie het nu toch echt, wat Eden betreft; “dit komt helemaal goed”. 

Trending op Mamaplaats: Ik heb verdriet omdat ik nooit een 3e zal krijgen