De intense bevalling.

Dinsdag 21 april 07.30 uur.

Doordat er een afdeling is gemaakt boven in het gebouw van het ziekenhuis waar de kraamafdeling was voor de corona is ook door ruimte gebrek en voor de extra privacy een ‘mooie’ grote ruimte gecreëerd op de hartafdeling in de kelder van het ziekenhuis. We werden goed ontvangen door het team en al snel werd er medicatie bij mij ingebracht wat de bevalling op gang zou brengen. Binnen de 5 min had ik al om de 3 minuten weeën! Ook het infuus werd aangebracht wat nog niet zo makkelijk bleek te zijn. Tijdens het wachten viel mij 1 schilderij op wat daar hing. Wat hebben we ons bijna letterlijk dood gelachen! We zagen er van alles in… het mannelijk geslachtsdeel van achteraanzicht, een man met half lang haar en die een vinger omhoog gewezen had, een regenboog echt je kon het zo gek niet bedenken! Het leek wel of iedereen helemaal high was. Rond half 11 had ik wel zin in een tosti want dacht als het inderdaad zo snel gaat krijg ik straks misschien niks meer binnen. Een kwartier later at ik een heerlijke tosti tussen de weeën door. Het was letterlijk hap wee hap wee hap wee. Ondanks de flinke weeën heeft een tosti mij nog nooit zo goed gesmaakt. Het was maar goed ook want het zette flink door. Ik heb in het gesprek op de dag van overlijden meteen aangegeven dat ik geen pijn wilde (was natuurlijk niet mogelijk) maar wilde het wel zo lang mogelijk zonder doen. Dit was ook mogelijk voor mij omdat Bryan mij zo onwijs goed kon helpen en steunen! Omdat de ruggenprik geen optie was kreeg ik het pompje. Wat was dat heerlijk! Ik kon zelfs wat weg doezelen alleen mijn zuurstofgehalte werd zo laag dat ik aan de extra zuurstof moest. Vanwege de intense pijn en medicatie was manlief ineens niet meer veilig en heeft hij de volle lading gekregen van het spugen. Je omgeving en jezelf verschonen is dan ook echt geen pretje als je zulke heftige weeën hebt. Rond 14.00 uur had ik voor de 2e keer medicatie gemoeten maar na overleg met de gynaecoloog was dit niet meer nodig omdat ik al 7 cm ontsluiting had. Gezien moeder en kind normaal gesproken samen werken en dit nu niet het geval was moest ik zelf de kleine meid naar beneden persen. Dat was ontzettend moeilijk gezien ze iedere keer terug schoot en je mentaal bij jezelf ook de knop om moet zetten. Na een paar keer flink persen lukte het me toch om haar erdoorheen te krijgen en stond het hoofdje. Eindelijk was ze er! Om 15.58 is Zarah geboren op dezelfde geboortetijd als haar broer! Omdat ze mijn lichaamstemperatuur had heb ik haar totdat ze koud werd continu op mijn borst gehad. Oh wat was ze prachtig! Ze leek erg veel op Zion, was erg lang genaamd 45 cm en had een volle bos met haren! Ze had konijnenpootjes en pianovingers. Niemand had ooit zulke grote handjes, lange vingers en voetjes gezien. Nadat we ons moment hadden gehad met ons drieën zijn de verpleegkundige aan de gang gegaan om Zarah in haar kleertjes te krijgen. Gezien ze heel veel had gepoept is ze in een kom gewassen. Wat prachtig was om te zien was dat ze haar houding weer aan nam hoe ze in mijn buik had gezeten. We hebben alles gefilmd en genoten van de momenten! Net nadat ik had gespuugd was godzijdank haar pakje binnen gekomen en gebracht door mijn moeder. Zarah is flink ingesmeerd met babyolie zodat haar huid zo mooi mogelijk bleef. Ze kreeg als eerst het rompertje aan wat zion ook aan heeft gehad. Een overslagromper maatje 44. Wat zo bijzonder was was tijdens het bad en aankleed moment leek het wel alsof ze er nog was. Zo voelde het ook voor iedereen. Ze zag eruit alsof ze heerlijk lag te slapen en genoot in het badje en van alle aandacht. Na haar aan te hebben gekleed heb ik me opgefrist en heeft het team alle papieren geregeld. Na 3 uur te hebben gewacht op de papieren die moesten worden ingevuld mochten we eindelijk naar huis. Eindelijk was ze er na zo lang te hebben gewacht was ze thuis! Een compleet andere afloop als wat we ooit voor mogelijk hadden gehouden maar ze was er. We hadden heel graag gezegd ze gaat nooit meer weg bij ons maar met veel pijn en groot verdriet moesten we een paar dagen later weer afscheid nemen.