De helden van neonatologie

Maandag 13 april. Dag 2 met onze prachtige zoon! Dat het tweede paasdag is gaat volledig aan ons voorbij. Gijs is om 8 uur weer in het ziekenhuis zodat hij samen met mij kan ontbijten. Ze hebben mij vannacht met rust gelaten zodat ik een beetje uit kon rusten. Dat is niet echt gelukt. Vannacht drong pas echt door wat er allemaal gebeurd was. Het gevoel gefaald te hebben omdat ik niet natuurlijk kon bevallen. De angst omdat je ongeboren kind in nood is. Nu een hele nacht zonder je kindje doorbrengen. Het niet kunnen delen van je geluk met de grootouders door dat stomme corona-gedoe. Alles kwam vannacht langs. 

Om half 9 vertrekken we weer richting neonatologie. Floris heeft een goede nacht gehad. Ook hem hebben ze laten slapen. Vanwege het glucose-infuus was het niet nodig hem wakker te maken voor voedingen. Daardoor heeft hij wat meer kracht gekregen. Zijn glucosewaarde blijft nu ook stabiel waardoor ze het infuusje langzaam kunnen gaan afbouwen. Ik leg Floris weer aan de borst en hij drinkt, HIJ DRINKT! Wat ben ik vreselijk trots op dit mannetje. Na de borst krijgt hij nog wat extra melk via het cupje. We nemen daarna uitgebreid de tijd om allebei nog even te knuffelen. 

Nu het beter gaat met Floris krijg ik meer oog voor de andere baby's op de afdeling. Aan de ene kant van Floris ligt een meisje met een flinke hazenlip. Aan de andere kant van Floris ligt een meisje die denk ik veel te vroeg geboren is. Ze ligt aan allerlei apparatuur en krijgt onder andere zuurstof toegediend. De ouders van dat meisje kunnen moeilijk omgaan met de situatie. Elke keer als ze op bezoek komen worden ze gerustgesteld door de verpleging. Soms zijn ze wel een uur bezig met praten en uitleggen en alles gaat op zo'n rustige en liefdevolle manier. Ik krijg steeds meer bewondering voor de mensen die hier werken.

Als we terug op de kraamkamer zijn komt de gynaecoloog langs die de keizersnee heeft gedaan. Ze vraagt ons waar de kleine man is en we leggen uit dat het niet zo goed met hem ging en hij even op neonatologie ligt. Ze zegt dat ze dat niet zo raar vindt; hoe zouden wij het vinden als we voor 40 weken huur betalen en er ruim 2 weken te vroeg uit geschopt worden? We moeten hierom lachen en het helpt om de situatie te relativeren. De gynaecoloog vraagt of we nog vragen hebben over de bevalling. Op dit moment hebben we dat niet. We zijn vooral blij met de manier waarop we zijn opgevangen en dat er op tijd is ingegrepen. De gynaecoloog legt uit dat Floris nooit op de natuurlijke manier geboren had kunnen worden. Mijn bekken bleek zo smal dat de gynaecoloog tijdens de operatie schrok van wat ze zag. De enorme toeter op het hoofd van Floris kwam ook hierdoor. Er zitten nog wel wat consequenties aan maar dat bespreekt ze nog wel met ons tijdens de nacontrole. 

Om 12 uur gaan we weer naar Floris toe. Ik ga nog steeds in de rolstoel mee, de gynaecoloog heeft me verboden dit stuk te lopen. Ze zag waarschijnlijk aan mijn gezicht dat ik dit wel wilde proberen maar het mag echt nog niet. Het lukt niet om Floris uit de borst te laten drinken. Gelukkig drinkt hij prima uit het cupje. Het infuus wordt steeds verder afgebouwd, vanmiddag wordt het waarschijnlijk losgekoppeld. We mogen Floris in bad doen. Daarbij worden we geholpen door een verpleegster. Het is best een beetje gedoe omdat zijn infuus niet nat mag worden. Aan de overkant staat een andere moeder haar zoontje te badderen. Eerst weegt ze hem nog even. Ze is heel blij want haar zoontje is 2400 gram en heeft zichzelf daarmee verdubbeld! En wij vonden Floris met 2720 gram al zo klein..... 

De rest van de dag vullen we met heen en weer gaan tussen de kraamafdeling en neonatologie. Floris drinkt steeds de ene keer wel uit de borst, de andere keer niet. Gelukkig kolf ik genoeg melk om hem uit het cupje te laten drinken. 's Middags wordt zijn infuus losgekoppeld. Hij moet nu 3 keer een goede waarde hebben om weer met mij mee te mogen. Om 6 uur is de eerste meting; die is net op het randje goed. Het prikken gebeurt om de 3 uur. We hebben 3 goede metingen op rij nodig, dus in het gunstigste geval zijn we om 12 uur vannacht klaar en mag Floris morgenochtend weer bij mij op de kamer. We spreken af dat ik om 9 uur terugkom. Gijs gaat na het avondeten naar huis om een beetje bij te komen en uit te rusten en is dan morgenochtend vroeg weer terug. 

Om 9 uur word ik door een verpleegster naar Floris gebracht. Ik ben ruim een uur bezig met voeden; de borst lukt weer niet dus gaan we over op het cupje. De vader van het meisje naast Floris is er ook weer. Hij is overstuur en heeft heel veel vragen. Een verpleegster gaat bij hem zitten en stelt hem weer gerust. Ze is zo lief voor deze vader! Als ik klaar ben met voeden zit ze nog steeds bij hem. Ze laat hem knuffelen met zijn dochter en laat hem de fles geven. Ik heb zoveel respect voor de manier waarop ze dit doet!

De glucosewaarde van Floris was weer goed. Wel weer precies op het randje, maar goed is goed. Als ik klaar ben vertelt een verpleegkundige dat ze overleg hebben gehad met de kinderarts; Floris mag nu al met me mee terug naar de kraamafdeling. Wel blijft zijn infuus nog even zitten. Om 12 uur moet hij weer geprikt en als de waarde dan goed is mag het infuus uit zijn handje. Dolgelukkig ga ik terug naar de kraamkamer, met mijn zoon! Een beetje spannend is het ook wel, dit wordt onze eerste echte nacht samen... maar oh wat ben ik blij dat hij weer bij me is!