De eerste week

Bij de eerste blog gaf ik aan dat er tijdens de zwangerschap iets gezien was wat niet helemaal goed kom zitten. 

Op 12 januari 2015 is ons zoontje dylano geboren.

Ik ben bevallen in het ziekenhuis. Er is gelijk een kinderarts bij geweest. Die is in overleg gegaan met een kinderziekenhuis. Omdat er geen spoed leek te zijn mochten we de volgende ochtend naar huis.

Ik heb geprobeerd borstvoeding te geven. Helaas lukte dit niet. Dylano werd iederen keer als ik hem wou aanleggen helemaal hysterisch. Kolfen lukte ook niet echt goed dus heb ik gekozen om toch maar flesjes te geven. Verder probeerde ik gewoon te genieten van de kraamweek. Het lukte ondanks de spanning wel een beetje. Dylano leek goed aan te komen.  Dus we zagen nog niet echt een probleem voor nu.

Toen dylano 1 weekje oud was gingen we terug naar het ziekenhuis voor verder onderzoeken. De onderzoeken vonden plaats in ons zeugen ziekenhuis maar werden doorgestuurd naar het sofia kinderziekenhuis. Er werd een echo gemaakt, een scan en bloed en urine onderzoek. Aan het einde van de middag mochten we weer naar huis en zouden de volgende dag normaal gesproken gebeld worden. Alleen worden we al gebeld toen we nog maar Amper thuis waren. We moesten terug komen voor een ziekenhuis opname. Zijn buikje zat vol met vocht en dit moest eruit. Hij kreeg een catheter en moesten verder maar weer afwachten. Het vocht ging weg en naar een paar dagen mochten we voorlopig weer naar huis. Dit keer met antibiotica als bescherming. Ze wilden geen risico nemen op ontsteking. Verder moesten we dus nog steeds afwachten. De spanning ging dus voort. Het genieten daardoor moeilijk.