De eerste spannende dagen na de openhartoperatie

Na het lange wachten mochten we eindelijk weer naar Sarah toe, we waren super blij dat de operatie was geslaagd, maar ook bang voor wat we zouden zien op de kinder ic. Sarah was helemaal opgezwollen, overal draadjes, slangetjes, apparaten en geluiden. Er was ons verteld dat de eerste 24 uur na zo'n operatie cruciaal waren, en dat werd ons al snel duidelijk.. 

Ze kregen Sarah haar bloeddruk moeilijk onder controle, er zijn een aantal momenten geweest dat haar hartslag gevaarlijk laag werd en het duurde steeds langer om deze weer omhoog te krijgen. Op een gegeven moment zagen we de paniek in de ogen van de verpleegkundige en ze waren met een heel team bezig om haar weer stabiel te krijgen. Ze kreeg enorm veel medicatie toegediend en kreeg ook veel vocht. Doodeng, en het heeft heel wat tranen gekost, maar godzijdank werd ze stabiel. Van te voren moesten we er rekening mee houden dat ze 1-3 dagen in slaap werd gehouden en beademing nodig had, dit bleek in de praktijk helaas veel langer, haar lijfje kon het niet aan om van de beademing af te gaan na 3 dagen. Ze was door al het toegediende vocht zo opgezwollen, als ik nu de foto's terug kijk dan herken ik haar bijna niet meer. Gelukkig werden er in der loop van de dagen steeds meer kabeltjes van haar lijfje afgehaald, de drain mocht er na een paar dagen uit, de pacemaker draden werden verwijderd, een infuus mocht eruit, de draadjes op op haar hoofdje mochten eruit en dat zag er al een stuk prettiger uit. 

Na 6 zenuwslopende dagen op de ic, waar wij niet van haar zijde weken, mocht ze van de beademing af en 24 uur later mocht ze overgeplaatst worden naar de medium care. Wat een opluchting! Bijna bevrijd van alle kabels (op een saturatiebandje, zuurstofbril, sonde & stickers van de monitor) na. Voor het eerst sinds haar geboorte konden we haar vasthouden wanneer we wilden, zo fijn en dankbaar dat dit nu eindelijk kon!!! Na 6 dagen op de medium care mocht Sarah worden overgeplaatst naar een ziekenhuis bij ons in de buurt. Na een fijne tijd in het Ronald McDonaldhuis hebben we afscheid genomen van de lieve mensen daar en was het tijd om te gaan! Ik ging mee in de ambulance en mijn man en onze zoon gingen er in de auto achteraan. 

In het ziekenhuis in Heerenveen werden wij heel goed opgevangen en Sarah deed het ontzettend goed. Wij hebben er voor gekozen om te leren hoe we Sarah voeding moeten geven via de sonde en zodra we dit volledig onder de knie hadden mochten we naar huis met Sarah. Na 4 weken mocht ze met ons mee, nooit verwacht, maar zo gehoopt en dit was een droom die uit kwam!!!! 

Eindelijk thuis, compleet als gezin van 4 en het genieten kon nu écht beginnen. Een maand lang ging alles goed en hebben we op een controle bij de cardioloog na, geen ziekenhuis gezien. En toen werd Sarah na Sinterklaas een beetje verkouden, kreeg ontstoken oogjes en toen begon de hele rollercoaster weer opnieuw. 

Daarover zal ik jullie meer vertellen in een volgende blog. 

Leestip: Mijn been moest geamputeerd worden