De eerste maanden was Senn een huilbaby

De eerste weken is Senn af en toe nog wel vrolijk en de nachten gaan redelijk. Voor een newborn zelfs wel goed. Er zijn wel nachten dat hij vaak wakker wordt, of een paar uur niet meer wil slapen, maar dat hadden we wel verwacht. Tot er een moment komt dat hij huilt tussen alle flessen. Van fles naar fles, huilen, naja eerder krijsen, hartverscheurend!! Huilen, overstrekken, niet willen slapen. Ik vind het zo zielig! Ik voel me zo machteloos, want ik hebt geen idee waar hij last van heeft. Ik had gelezen dat je als moeder snel weet wat er is bij elk huiltje van je baby. Nou wat hoort er bij krijsen? Pijn..? Verder kwam ik niet. Van alle kanten hoor je, ja krampjes, dat hoort erbij. Maar zo hard en veel huilen, dat lijkt mij toch niet normaal.

Ondertussen hebben we al meerdere keren contact gehad met het consultatiebureau. Die denken heel goed mee en komen met allerlei tips die we uitproberen. We gaan een keer langs bij de huisarts, die geeft aan dat er niks ernstigs aan de hand is (gelukkig!) en stuurt ons ook naar huis met wat tips.

Niks lijkt echter te werken. Soms gaat het even een paar dagen goed en dan is het daarna weer dubbel zo erg.

Als hij weer het hele weekend heeft gehuild en het consultatiebureau het ook niet meer weet, kloppen we wederom aan bij de huisarts. Ondertussen heb ik alle mogelijke sites en forums al gelezen en denk ik dat hij last heeft van verborgen reflux (hierbij stroomt zijn voeding uit zijn maag weer omhoog, in plaats van dat hij dan spuugt, slikt hij het weer in. Dit doet pijn aan zijn slokdarm). Ik heb meerdere keren voorbij zien komen dat medicijnen de oplossing kunnen zijn en dat ouders hierna een hele andere (vrolijke, niet huilende) baby hebben. Ik gun hem dat zo!

De huisarts wil echter eerst dat we nog langs gaan bij een lactatiekundige, terwijl hij flesvoeding krijgt.. maargoed, ik bel toch maar even de lactatiekundige, maar zij kan ons inderdaad niet helpen. Zij stuurt ons op haar beurt weer door naar de tongriemkliniek (iets met een kastje en een muur). Als je mijn eerdere blog hebt gelezen, weet je dat we daar ook al zijn geweest toen Senn 2 weken was en dat we uiteindelijk de behandeling niet hebben gedaan. De tongriemkliniek geeft aan dat zijn klachten ook kunnen ontstaan doordat hij op een verkeerde manier drinkt (door dus die verdikte tekorte tongriem). Liever doen we de behandeling niet, maar we maken toch een afspraak en besluiten dit ook nog even voor te leggen aan de huisarts. De huisarts is hier niet echt een voorstander van en raad het ons af. Ik vraag de huisarts om medicijnen of anders een verwijzing naar de kinderarts, maar daarvoor moet ik eerst weer even langskomen met Senn.

We zijn aan boord en ik moet bijna anderhalf uur rijden naar Zwolle, maar dat heb ik er wel voor over. De vrouw die mij ontvangt ken ik niet (zij blijkt later een arts in opleiding te zijn). Ze hoort mijn verhaal aan, geeft weer alle tips die ik al 3000 keer heb gehoord en zegt vervolgens dat ze even gaat overleggen met de huisarts. Ondertussen krijst Senn die hele praktijk bij elkaar. Na 10 minuten komt ze eindelijk terug en zegt ze letterlijk "ja, de huisarts geeft aan dat alle baby's reflux hebben, jullie hebben een huilbaby. Jullie baby is gezond, maar huilt gewoon veel. Heel vervelend, maar het moet vanzelf beter gaan". Daarbij krijg ik een foldertje onder mijn neus geduwd over hoe je om moet gaan met een huilbaby. Sprakeloos was ik. Ik voelde me zo niet serieus genomen. Konden ze dan niet zien dat hij echt pijn had? Ik heb even tot 10 geteld en ben vervolgens alsnog heel boos geworden. Dat resulteerde er uiteindelijk wel in dat ik een doorverwijzing kreeg naar de kinderarts. Meer zat er op dat moment niet in. Boos en teleurgesteld reed ik weer naar boord. Daar had ik dan 3 uur voor in de auto gezeten. Voor iets wat ze mij telefonisch ook wel hadden kunnen vertellen, met nogsteeds een ontroostbare baby.

Ondertussen zijn we natuurlijk ook bezig met alle tips die kunnen helpen bij verborgen reflux. Een daarvan was het indikken van de voeding. De dikke voeding krijgt hij alleen bijna niet weg, kan hij niet meer van poepen en krijgt hij enorme krampjes van. Geen succes dus. Het consultatiebureau raad ons aan om te gaan mengen. Zo mengen we verschillende voeding om op zoek te gaan naar de juiste combinatie. Dit is lastig want je moet de voeding vaak even de tijd geven om erachter te komen of het werkt. Dit duurt dus lang en ons geduld is op. We maken dus gewoon de afspraak bij de kinderarts en blijven door proberen met de voeding.

En dan ineens.. de dag voor de afspraak met de kinderarts gaat het ineens zoveel beter met Senn. Hij huilt veel minder en is een stuk vrolijker! Zouden we dan nu eindelijk de juist combinatie hebben gevonden? Ook zijn we begonnen met strak inbakeren. Voor de tweede keer. We hadden dit namelijk ook al een keer geprobeerd, maar hij werd driftig in dat ding en ging daardoor al helemaal niet meer slapen. Dit keer gaat het wel goed en slaapt hij 's nachts ook ineens een stuk beter! Overdag hebben we uitgevonden dat hij goed slaapt op zijn buik. Ik raad dit absoluut niemand aan!!! Ik vond het doodeng en week geen minuut van zijn zijde, maar hij sliep eindelijk! Hij slaapt overdag dus op zijn buik in het nestje in de woonkamer of in de stuurhut en 's nachts ingebakerd, gewoon op zijn rug. Dit werkt goed en we vinden een goeie modus. Eindelijk gaat het beter met ons vriendje!

Ondanks dat het al een stuk beter gaat, gaan we nog wel langs de kinderarts. Het is immers al vaker een paar dagen wat beter gegaan. De afspraak bij de tongriemkliniek hebben we wel afgezegd. Het voelt gewoon niet goed, ook omdat de huisarts het heeft afgeraden. We gaan gewoon eerst langs de kinderarts, dan kunnen we daarna altijd nog een afspraak maken bij de tongriemkliniek.

Uieindelijk zegt de kinderarts niet veel anders dan de huisarts. De manier waarop is alleen een wereld van verschil. Ze neemt ons mee in hoe het er in dat kleine lijfje uitziet aan de binnenkant en laat ons begrijpen wat er precies gebeurd. Ze geeft ons de bevestiging dat hij verborgen reflux heeft, maar legt ook uit waarom ze liever geen medicijnen geeft en hier kunnen wij ons uiteindelijk wel in vinden. Ze neemt de tijd voor ons en neemt onze zorgen serieus. Dit is zo'n verademing. We vertellen de kinderarts ook over de tongriemkliniek en zij kijkt ook even in zijn mondje. Haar letterlijke woorden waren "Nou ik ben blij dat jullie het niet hebben gedaan. Als hij een verdikte tekorte tongriem heeft, dan loopt half Nederland daar mee rond. Er is niks mis mee hoor". Je snapt dat wij heel blij waren dat we het niet hadden gedaan en dat we naar ons gevoel hadden geluisterd.

Ondanks dat de uitslag hetzelfde is als bij de huisarts, gaan we nu wel gerustgesteld naar huis. Ik ben nogsteeds wel lichtelijk teleurgesteld dat we geen directe oplossing hebben en dus voorlopig nog een baby hebben die veel huilt. De kinderarts heeft aangegeven dat het met de tijd steeds een beetje beter moet gaan en we het ergste waarschijnlijk gehad hebben.

En ze had gelijk. Vanaf dit moment gaat het elke dag een stukje beter. Hij huilt nogsteeds wel regelmatig maar lang niet meer zoveel als eerst. We kunnen eindelijk gaan genieten van onze kleine mannetje!

Als ik verhalen lees van andere mama's met een baby met verborgen reflux, weet ik dat het bij ons nog relatief meeviel. We hebben geluk gehad dat het bij Senn niet erger is geworden, hij gewoon goed dronk en dat hij er na een week of 14 nauwelijks nog last van had. Maar ookal heb je maar 1 dag een ontroostbare baby, dat is al te veel. Je wilt je kindje geen pijn zien hebben, je wilt helpen maar je kunt niks. Die machteloosheid is echt slopend!

Ik ben echt zo blij dat wij nu een vrolijke baby hebben (met een lekker temperamentje dat wel) en dat we de periode huilbaby ver achter ons kunnen laten!

Heb jij ook een huilbaby? De dingen die bij ons echt goed werkte waren: dragen in de draagzak, white noise tijdens het slapen (werkt nu nog heel goed als hij niet kan slapen of als hij bijvoorbeeld onderweg moet slapen), inbakeren en een combinatie van verschillende voeding (als je dit wilt doen, doe dit dan altijd in overleg met het consultatiebureau). Je mag me natuurlijk ook altijd een berichtje sturen!

Liefs, Nanine