De eerste dagen na je geboorte

Het eerste wat ik doe als ik wakker ben is bellen naar de NICU, je hebt goed geslapen, waardes zijn goed en je katheter loopt goed, je bent stabiel maar je hebt nog niet gepoept. We besluiten eerst te ontbijten en daarna naar jou te gaan. 

Als wij er net zijn krijg je een hartecho en moeten wij eigenlijk al weer plaats maken, we besluiten op de gang te wachten, daar zien we allemaal foto's en verhaaltjes hangen van andere kindjes op de NICU, van sommige word je positief en van sommige zakt de moed nog verder in je schoenen. Ze zijn inmiddels klaar met de hartecho de uitslag horen wij hier helaas niet gelijk van. We zitten zo nog een uurtje bij je en dan is onze tijd al weer om helaas... Stomme corona regels.. 

Met mij gaat het wel oke, geslapen maar ook niet. Het zij zo en we gaan straks opnieuw mobiliseren, dit gaat gelukkig redelijk. Ik kan amper typen op mijn telefoon door de morfine dus alle updatejes laat ik papa sturen naar onze familie.

Noa heeft een tasje gehad met spulletjes van de NICU, een operatie muts, een mini luier, een babymutsje en gaat zo maar door. Oma heeft een mooi boekje besteld voor Noa waarin in kindertaal word uitgelegd wat er met baby broer allemaal gebeurd momenteel.

Als we later in de middag weer naar je toe gaan is er minder goed nieuws. Omdat jij zelf wil gaan ademhalen en je dus net zo eigenwijs als je moeder blijkt te zijn is je morfine iets opgehoogd en krijg je volledige ondersteuning met de beademing. Je moet eerst goed rusten en bijkomen van de operatie... Verder ben je nog steeds stabiel, maarja je waardes zijn stabiel maar jou hartje is alles behalve stabiel en de situatie blijft zeer zorgelijk. Die woorden alleen al "de waardes zijn stabiel maar de situatie is uiterst zorgelijk" je krijgt er de rillingen van en voelt je zo ontzettend machteloos. 

Later die avond hebben ze een camera neer gehangen bij jou couveuse nu kunnen wij elke keer even spieken hoe het met jou gaat en foto's via de camera nemen. Het is fijn dat de camera er is maar ook word ik hier onrustiger van. Je gaat steeds vaker kijken om te kijken hoe het met je gaat. Ook 's nachts als ik moet slapen, wat natuurlijk niet lukt kijk ik continue op de camera. 

Als we de volgende morgen weer naar je toe gaan schrik ik mij rot, jeetje wat ben je al een hoop vocht kwijt en wat blijft er weinig van je over.. de verpleegkundige komt naar ons toe en verteld dat je gister avond onrustig bent geweest, dit was je eigenlijk altijd al in mijn buik, standaard was je zeer aanwezig tussen 20:30 uur en 22:30 uur. Hoevaak ik toen niet heb gevloekt omdat je me tot blauwe plekken toe z'n pijn deed, hoe graag ik dit nu wens en je terug veilig in me buik wil hebben.. Wat een nachtmerrie 4 dagen geleden wisten we nog van niets en was je zonder dat we 't wisten al zo ziek terwijl wij dachten dat je kerngezond was.. Ik snap het niet wat de wereld oneerlijk.. Waarom jij, moest het nou echt precies jij zijn die dit kreeg?.. Ik vind het frustrerend, ik heb er alles aan gedaan om een gezond kind op de wereld te zetten, ik heb alles laten staan wat niet mocht.. Maarja het heeft er niets mee te maken, het is er ineens gekomen en gaat ook niet meer weg.. 

Je hoeft dit weekend geen hart echo, mits alles natuurlijk goed blijft. Wel word je iets geler en moet je misschien vandaag onder de blauwe lamp. Ook heb je nog steeds geen ontlasting gehad. Dat moet je deze week wel gaan krijgen anders worden je darmen gespoeld.. de uitslag van je hartecho was gister goed, wel hebben ze in de linker kamer een hartklep gevonden die ook niet helemaal goed werkt maar dit is voor nu geen prioriteit.

Vandaag komt je grote zus langs, helaas mag ze niet de afdelingen op en spreken we beneden af. Noa heeft ons erg gemist maar wil graag spelen met de gemaakte bus die beneden staat. Ze is er maar druk mee. Als Noa later weer met Oma mee moet begint ze heel hard te huilen, dit doet jou grote zus eigenlijk nooit maar wat heeft ze het moeilijk. Ze begrijpt niet wat er allemaal gaande is en mist ons heel erg.

Als ze weg rijden breek ik en heb ik veel moeite met de situatie. Zelf geen kant op kunnen omdat je geopereerd bent, je ene kind bij oma en je andere kind ernstig ziek in het ziekenhuis.. Hoe moet ik me straks in hemelsnaam gaan opsplitsen..

Noa is de rest van de dag erg druk geweest op haar manier met jou ziek zijn bij oma thuis, de pop heeft wat te voortduren. Wat doen jullie het toch goed en wat zijn wij trots op jullie alle twee. 

Later die middag zijn de draadjes op je hoofd om je hersenactiviteit in de gaten te houden verwijderd. Je bloeddruk medicatie (noradrenaline) is verminderd en ik heb een beetje kunnen helpen met de zorg voor jou, ik mocht je troosten en de verpleegkundige hielp jou met een schone luier en je mondje etc schoonmaken. Ook is jou couveuse versierd, je mooie naam in een slinger en kaartjes er boven wat er stap voor stap gebeurd. Nu een kaartje met je geboortedag en je gewicht. Straks komt er dan bijvb het buidelen bij. 

Het is inmiddels zondag en je ligt lekker rustig onder de blauwe lamp, zodra de verpleegkundige naar ons toe komt om te vertellen hoe de nacht is gegaan vraagt ze aan mij of ik wilde helpen met de zorg, natuurlijk wil mama dat! Ik heb je oogjes, oortjes en mondje schoongemaakt. Daarna mocht ik je eerste luier verschonen, wat voelde ik me toch een klungel maar volgens papa deed ik het goed. Wat voelt dit fijn, ik kan in ieder geval een klein beetje helpen. Ook is je mutsje af en kunnen we eindelijk je hoofdje is zien, je hebt meer haar dan die grote zus van jou! Ik ben verliefd op je kleine grote vent.

Je beademing is vandaag iets verlaagd en ook je bloeddruk medicatie is iets verlaagd,vannacht weer een stabiele nacht gehad. "so far, so good" 

Het enige wat nog niet zo wil vlotten is je voeding, je krijgt nu om de 4 uur 2cc maar je hebt al 2 voedingen overgeslagen, je hebt ook nog steeds niet gepoept helaas.. Ze kijken dit tot morgen aan.

Helaas moeten papa en mama vandaag weer naar huis, je bent in goede handen maar ik vind het moeilijk.. nu moet ik mij echt gaan opsplitsen..

Noa komt rond 16:00 uur naar huis en is erg druk. Oma komt met je tante koken voor ons. Noa ligt bij mij op bed en wil eigenlijk niet naar beneden om te eten. Ze begint weer hard te huilen en is bang dat mama weer weg moet. De lieverd wat maken jullie toch allebei mee.. Konden wij alles maar overnemen..

Later die avond besluiten we te bellen naar de de NICU de Noradrenaline is vanavond helemaal gestopt en je reageert hier goed op, je bloeddruk blijft in gelijke waarde. Wat ben je toch een kleine vechter! Je beademing daarin tegen was weer iets verhoogd omdat je dit weer nodig had. Het schommelt een beetje over de dag bij jou, iets omhoog en dan weer iets omlaag. Je ligt inmiddels weer onder de blauwe lamp en bent wat onrustiger dan normaal. Verder ben je nog steeds stabiel. zo trots op jou, zo af, zo mooi, zo ziek..