De eerste boterham, wat een feest :-)

Vandaag heeft mijn zoon zijn eerste sneetje brood gegeten met smaak en plezier.

Hij heeft nooit problemen gehad met het eten van zijn fles, in het begin had hij last van krampjes en moest veel spugen

maar na over te zijn gegaan naar dieet voeding is het goed gegaan.

na zijn geboorte moest hij iedere 3 uur een voeding en dat 3 maanden lang.

dat was een slopende periode zeker toen hij ook veel last had van krampjes en spugen, mijn man en ik hebben toen besloten een dag en nachtdienst te gaan draaien. hij deed de nachten en ik de dag. af en toe dan wisselde we af. omdat we ook nog een dochter van 11 hebben en we niet beide als zombies wilde functioneren leek ons dit de beste oplossing.

mijn man heeft 6 maanden ouderschapverlof genomen om samen met mij door deze periode te komen.

Toen hij na 4 maanden over kon stappen naar 5 voedingen en de nacht kon door slapen was dit voor ons een hele opluchting, eindelijk weer normaal slapen s'nachts en geen "diensten" meer.

Het was wel spannend om te zien hoe onze zoon hierop ging reageren, vooral de eerste nacht ben ik regelmatig gaan kijken of alles wel goed was want de routine van de nachtvoeding zat er goed in.

Maar hij heeft vanaf de eerste nacht doorgeslapen tot de ochtend, en doet dit nu nog steeds hij slaapt s'nachts heerlijk door. Wat een feestje! Heerlijk dat dit zo gemakkelijk is verlopen.

Al denk ik dat als hij tandjes gaat krijgen dit nog wel eens wil gaan veranderen , maar dat is een latere zorg.

Toen hij 4 maanden was kon ik niet wachten met het geven van zijn eerste hapjes, maar helaas die droom viel in duigen.

Hij weigerde zijn fruithapje vers gemaakt om van de groente nog maar te zwijgen.

Ik heb toen besloten een maand te wachten en dan opnieuw te starten.

Helaas ook ditmaal geen succes al besloot ik dit keer om vol te houden en hem iedere dag zijn fruithapje aan te bieden.

soms nam hij een paar hapjes, maar de meeste keren weigerde hij te eten.

Vaak ging hij kokhalzen en spuugde alles er weer uit en dan stopte ik er ook mee, genoeg is genoeg.

Bij het cb waren ze hier niet blij mee en konden ze me alleen maar zeggen: maar mevrouw hij moet nu toch echt gaan eten want dit is niet goed voor zijn ontwikkeling.

waarop ik simpel antwoorde: Ik kan me er niet druk om maken en zal er niet minder van slapen als hij niet eet dat komt vanzelf wel. 

Ik ga hem niet dwingen om te eten (wat ook niet gaat) en ik ga ook niks forceren als hij niet wil, dan niet!

Hij gaat vanzelf wel eten als hij er klaar voor is.

Nu moet ik er wel bij vertellen dat het bij zijn grote zus ook zo gegaan is, ze weigerde te eten.

Dit heeft tot veel frustratie geleid tot aan bijna de wanhoop toe.

na 5 maanden weigerde ook mijn dochter te eten en met 8 maanden nog steeds, het cb maakte zich zorgen en heeft me doorverwezen naar het ziekenhuis.

Vanaf dat punt kwamen we in de malle molen terecht. Iedere week moest ik 2x naar het ziekenhuis met haar

Het enige dat de arts deed was haar wegen en eens per maand wegen, haar gewicht en lengte was prima volgens de curve.  De dieetiste heeft alleen als luisterend oor gediend en hier en daar wat tips gegeven waarmee ik steeds weer aan de slag ging , maar keer op keer faalde. Ik was gefrustreerd en had het gevoel dat ik als moeder faalde.

Mijn kind wilde niet eten wat deed ik verkeerd????

de dieetiste besloot dat mijn dochter sondevoeding moest krijgen, dit moest ik in de fles doen als als een gewone flesvoeding aanbieden. De geur alleen al deed me kokhalzen en toen bedacht ik mij dit moet stoppen!

ze zit namelijk op en goed gewicht en krijgt haar voedingsstoffen binnen dus waar ben ik mee bezig!

Ik heb de dieetiste gebeld en gezegd dat ik niet meer wilde meewerken aan dit hele circus en dat ik het voortaan op mijn eigen manier ging doen. 

Ieder dag heb ik mijn dochter voeding aangeboden en langzaam met kleine stapjes is ze steeds meer gaan eten

Pas toen ze 1 jaar was at ze met de maaltijd mee, maar nu is ze gezond en er is bijna niets dat ze niet eet :-)

Toen onze zoon ook weigerde te eten hebben we ook besloten ons hier niet druk over te maken en zijn tempo te volgen.

Sommige dagen at hij een paar hapjes andere dagen wat meer maar alleen zijn fruithapje.

Sinds 2 weken eet hij langzaam meer zoals een koekje uit het vuistje en ook zijn fruithapje eet hij voor de helft op!

Soep daar kan hij ook van smullen hier soppen we wat brood in en dat gaat er toch goed in.

Sinds vorige week eet hij met de pot mee s'avonds, zijn portie doe ik dan in de keukenmachine of ik prak het met mijn vork, en langzaam aan gaat hij steeds meer eten. na het eten al zijn het maar 2 hapjes krijgt hij complimenten van ons en laten wij hem weten hoe trots we zijn dat hij heeft gegeten.

Maar vandaag besloot ik eens gek te doen en een boterham voor hem te smeren en samen een boterham te eten.

Ik had een sneetje bruin brood met boter en stroop besmeerd en voor mezelf ook een boterham gemaakt.

Het was onder het mom van: samen gezellig ontbijten maar had er geen verwachtingen van.

Maar toen ik hem zijn eerste stukje brood gaf was ik met stomheid geslagen, hij at het gewoon op!

en heeft zijn boterham op zitten smullen. Wat ben ik trots op mijn kleine mannetje :-)

Mijn menig is dan ook: Volg je gevoel en laat je niet gek maken! hapje voor Hapje komt het wel goed :-)