De derde

Hoe weet je wanneer je gezin compleet is? Ik dacht altijd dat ik twee kinderen wilde tot mijn vriend een keer zei: drie lijkt me leuk. Toen is er een zaadje in mijn hoofd geplant die ik niet meer kon loslaten. Drie zou het maximale zijn wat ik kan. Qua aandacht geven. En drie past in een auto. In een normale dan;)

Maar bwah wat waren baby 1 en 2 moeilijk. Zou ik dat echt nog een keer aandurven? Wat als de zwangerschap moeilijk is en ik 1 en 2 niet de aandacht kan geven die ze verdienen? Maar de wens was zo sterk dat we langer ertussen gelaten hebben, zodat 1 en 2 ook wat meer konden. Toen we het besloten was Lizzie tegen de 5 en Ravi 2,5. 

Van mijn eerste en tweede zwangerschap had ik geleerd wat bij mij werkte om zwanger te worden. Waar we absoluut mazzel mee hebben. Na de eerste poging wist ik na 2,5 week dat het raak was. De misselijkheid zette zich in vlot tempo op en een test bevestigde het. De misselijkheid ging niet weg en ik voelde me beroerder en beroerder. Elke dag voelde ik me tekort schieten. Wat ving mijn partner gelukkig veel op! Door Corona wist niemand dat ik zwanger was en heb ik het tot tegen de 20 weken verborgen gehouden. Kan niet echt een goede reden noemen haha. 

Je beleeft alles zo anders als je er bewust voor kiest dat het de laatste is. Hoe zwaar het ook was doordat ik zei; dit is de laatste keer was alles dragelijker. Je bent je zo bewust van alles. En gezien mijn ervaring met nummer 1 en 2 had ik al helemaal uitgerekend dat 3 op 5 oktober zou komen. Stiekem hoopte ik nog eerder… maar nee hoor! De kleine zat lekker geborgen. Op 6 oktober (due date) gestript. Ik had al 3 cm. Ze verwachtte de kleine dan wel 7 oktober ‘s avonds. 

7 oktober ‘s avonds niks. En ik was er zooooo klaar mee. Die dikke onhandige buik. Die maagzuur, misselijkheid, niks was leuk meer. De weken ervoor hadden we twee dakkapellen laten plaatsen en met mijn dikke buik had ik de hele zolder geverfd. Alles was er klaar voor! Dus ik voetreflexologie opgezocht en tegen vriendlief gezegd: hier moet je masseren! Beebs moet eruit! 7 oktober lekker het bedje in. Klaar voor een nieuwe teleurstellende nacht, maar weigerend aan inleiden te denken. 4 uur… hmm ik voel wat nats op het matje. Bij nummer 1 en 2 braken vliezen niet eerst. Het zal toch niet?

Ik ga naar de wc en ja hoor. Ik vertel het vriendlief en ga ergens anders liggen. Dochterlief was bij ons komen liggen en ik wilde haar niet voor het eerste gedeelte wakker maken. Ik zou toch eerst een deel zelf op moeten vangen. 4.18 wat een pittige wee. Dit is geen normale start! Toch proberen rustig te blijven. Bam 4.25 tweede wee. Dit is niet dragelijk. Tijd om het bad op te zetten. Stefan zijn bed uit geschopt en beneden vast wat klaargezet voor het badje. Ik stond daar maar op een mat want ik leek wel een lekkende kraan. Het waren korte maar pittige weeen die ik staand opving. Kon niet wachten tot ik in bad lag en het dragelijk zou worden. Ja, hoor. Vriendlief krijgt het slecht geregeld. Belt ondertussen ook verloskundige die zal komen. 

Als het bad halfvol is, ga ik erin. Kraamzorg en verloskunde zijn er snel en ik krijg cola. Maar drinken is lastig dus ik krijg er een rietje. Wat doen die weeen verrekte zeer! Deed mijn best positief te denken: weer een week weg, die komt niet meer! Maar nee hoor, pijn werd niet minder. Vk loog maar hoeveel cm ik had anders was ik vast gestopt. Alsof dat kan whaha. En die verrekte controles. Ik wilde niet draaien, ik wilde niet dat ze voelden. Ik vertrouwde mijn lichaam. 6 uur ik ben er bijna. Vk helpt het laatste randje weghalen. Superfijn. En daarna voelde ik het hoofdje gaan. En weer terugschieten. En na nog twee weeen voel ik het hoofdje staan. Ik houd vast tot de volgende wee en bam eruit! Vk duwt de kleine naar voren en daar is ze dan. Onze vermoedelijke sterrenkijker Hailey. Welkom; je maakt ons compleet.