De broertjes

Jesse James & Joe Lewis

Ik kan nu oprecht zeggen dat de broertjes blij zijn met elkaar. Na de nodige toestanden en stress rondom de gezondheid / ziekenhuis opname van Jesse. En dat Joe alleen maar gespannen was en veel huilde. Zoekt Jesse Joe nu steeds vaker op.

Ik probeer Jesse ook echt overal bij te betrekken als ik Joe bijvoorbeeld ga voeden of verschonen. Ik vertel alles wat ik doe en leg uit waarom ik het doe of waarom Joe bijvoorbeeld huilt. Dat baby Joe nog niet kan praten. En daarom huilt als hij iets nodig heeft. Ook al snapt Jesse nog niet alles. Als hij het iets vaker hoort dan kan hij sneller de link leggen. Dat Joe niet alleen huilt als hij pijn heeft..

Toen Joe geboren was heeft Jesse een eigen baby gekregen baby Pip. En ik zeg dan ook vaak ik ga baby Joe verschonen, fles geven of een boertje laten. Pak jij baby Pip want die zal ook wel honger hebben of een broekpoep hebben. En vaak werkt het. Vol trots pakt Jesse dan baby Pip en gaat met hem aan de gang. Niet altijd natuurlijk. Als baby Pip niet werkt dan gaan we of samen een boekje lezen ik heb tenslotte niet voor niks twee handen. En soms gaat hij in zijn grote nieuwe stoel zijn favoriete programma Bing kijken met lekkere aardbeien en druiven. Als ik echt met Joe bezig ben probleer ik het ook zo leuk mogelijk voor Jesse te maken.

Jesse loopt nu steeds vaker naar Joe. Kijk mam Joe heeft ogen en wijst vol trots naar zijn ogen. Of mama baby kietelen en dan kriebels hij op de buik van Joe. En zo schattig elke avond zegt Jesse nu slaap lekker baby Joe. En Joe krijgt dan een aai over zijn bolletje. Echt mijn hart gaat dan echt wel even twee keer sneller kloppen 💙

Joe zoekt ook steeds meer contact met Jesse. Hij vind het fantastisch als Jesse aan het spelen is om hem te observeren. Hij lacht veel naar Jesse. Joe wil er vooral heel graag bij zijn. En vind de aanwezigheid van Jesse fijn. Regelmatig als Jesse op zijn speelmat aan het spelen is en Joe en ik liggen erbij. Dan beweegt Joe heel druk met zijn armpjes en handjes en rolt dan vaak naar zijn buik en schuift steeds verder naar Jesse. Hij speelt toch mee op zijn manier.

In het begin toen Joe twee weken oud was heb ik wel eens gedacht waar ben ik in godsnaam aan begonnen. De baby is niet gelukkig op deze wereld. Jesse vind zijn broertje helemaal niet leuk en was ook vaak verdrietig. Toen Jesse in een korte tijd twee keer in het ziekenhuis kwam. En Joe maar bleef huilen. Heb ik soms zelfs gedacht was ik maar nooit voor een tweede gegaan. Dan had ik mij niet zo verscheurd gevoelt en kon ik mij volledig richten en 24/7 bij Jesse zijn.

Als ik dit nu schrijft maakt mij dat weer verdrietig dat ik die gevoelens toen had. Ik hou ook zielsveel van Joe. En natuurlijk kan ik hem helemaal niet missen. Ik voel mij nu soms nog schuldig over die gedachte.

Jesse is vorige week twee geworden. Ja ik ben twee en ik zeg nee. Hahah zo een leuke leeftijd. En hij begrijpt ook alles steeds beter. Dan word alles ook wat makkelijker. Het is een heerlijk mannetje die echt geniet van de kleine dingen. Heel ondernemend is en veel op avontuur gaat.

Joe is nu bijna 16 weken oud. En het gaat nu zo hard. Hij lacht en brabbelt volop. Als hij nu een uur huilt op een dag is het veel. Hij is zo tevreden en gewoon om op te eten.

Mijn mannetjes een super trotse mama hier.