Dat oog ziet er niet goed uit..

Ik ben al een paar dagen aan het werk in het gezin. Alles verloopt rustig en gemoedelijk. Voor hen is dit het eerste kindje, maar wat pakken de ouders alles goed op. Ik kan dan ook niet wachten om de dag daar weer te beginnen. Papa doet open en begroet me.

Ik hang mijn jas op en ga aan de bar in de keuken zitten.

‘Hoe is de nacht voor jullie gegaan? Heeft ze jullie een beetje laten slapen, die kleine meid?’ vraag ik hem nieuwsgierig.

‘Ja, het is hartstikke goed gegaan, ze kwam één keer zelf voor een voeding na 2,5 uur en voor de rest hebben we haar na 3 uur wakker gemaakt. Ze heeft aan de borst gedronken en viel weer in slaap,’ vertelt hij zelfverzekerd.

Hij maakt een heerlijke cappuccino voor me, een topbegin van de dag.

‘Ze heeft alleen een beetje een prutoogje, wil je daar straks eens naar kijken?’

‘Ja natuurlijk, is ze nog boven?’ vraag ik.

Hij knikt en neemt een slok koffie.

‘Ja, mama komt er zo aan, ze wilde graag beneden komen ontbijten en stond zich net nog even op te frissen.’

Fanatiek, denk ik bij mezelf, maar sommige dames zijn gewoon ook wat actiever dan andere.

‘Hebben jullie alles genoteerd op het schema?’ vraag ik hem.

‘Dat hebben we gedaan, ik zal het even pakken, dan kun je meteen kijken’. Hij loopt snel naar boven en komt vervolgens terug met het briefje en de kleine meid.

‘Hier, je krijgt er ook nog een baby bij,’ grapt hij. Ik mag meteen lekker knuffelen en neem door wat ze hebben genoteerd. Ze had bij elke verschoning een plasluier, ze heeft vannacht nog twee keer gepoept en de kleur was groen. Als ik haar in mijn armen heb, kijk ik meteen even naar haar oogje. Het ziet er wat prutterig en plakkerig uit en haar wimpers zitten vastgeplakt. De huid ziet er niet rood uit.

‘Waarschijnlijk is het een verstopt traanbuisje of een bacterie uit het ziekenhuis.

We gaan het drie keer per dag schoonmaken met afgekoeld, gekookt water en een gaasje uit het kraampakket. Het geneest dan vanzelf. Je vrouw kan er ook af en toe een druppel moedermelk in doen, dat helpt ook!’

Hij kijkt me verbaasd aan.

‘Moedermelk in haar oog, dat moet je even uitleggen, hoor Jackie.’ ‘Haha, in moedermelk zitten levende witte bloedcellen, die zijn ook nodig bij het bestrijden van infecties. Als je dit in het oogje doet, werkt dat helend.’

Ik knipoog naar hem. Duidelijk beduusd van de ietwat vreemde informatie drinkt hij zijn koffie verder op.

Inmiddels komt de kraamvrouw naar beneden en we begroeten elkaar.

‘Ook een bakje koffie, schat?’ vraagt de papa aan zijn vrouw.

‘Ja, heerlijk! Jackie, heb je het oogje al gezien? Wat denk jij ervan?’

Ik leg nogmaals uit wat ik eerder aan haar man vertelde. Ze komt bij me staan en aait over het bolletje van de baby.

‘Laten we het straks meteen maar even schoonmaken,’ geef ik aan. We vervolgen onze dag en maken in de middag het oogje nogmaals schoon. De ouders zullen dit in de avond ook nog een keer doen.

De volgende ochtend kom ik nietsvermoedend aan bij het gezin.

‘De nacht ging weer heel erg goed en ze drinkt weer zoveel beter dan gisteren, terwijl ik al dacht dat het goed ging. Alleen haar oogje is wel heel erg geworden,’ vertelt de kraamvrouw mij.

Ik ben heel nieuwsgierig hoe erg het nu dan geworden is en ik ga bij de box kijken. Oei.. dat ziet er echt niet goed uit. Het ooglid is rood en zo groot als een kleine knikker. Het is ook nog steeds pusachtig.

‘Arm kind. Hoe gaat het met schoonmaken en het druppelen van de melk?’ vraag ik de ouders.

‘Dat leek gisterenavond wel zeer te doen bij haar, want ze begon heel hard te huilen. We hebben het wel gedaan en ook de melk erin gedruppeld, maar het is dus alleen maar erger geworden,’ vertelt ze bezorgd.

Ik kijk nog eens naar haar oog. Het ziet er echt vervelend uit.

‘Hier gaan we wel wat mee doen, ik ga meteen de verloskundige even bellen, zodat ze kan komen kijken. Maak jij er alvast even een foto van?’

De verloskundige is mijn eindverantwoordelijke en ik ben haar ogen en oren in de kraamweek. Alles wat ik tegenkom en aandacht nodig heeft bespreek ik met haar en haar advies is daarin leidend.

‘Bel ik jou gelegen?’ vraag ik.

‘Jazeker, ik zit achter mijn computer met een bakje koffie. Zeg het eens.’ Ik noem de naam van het gezin waar ik werk en vertel haar over het oogje.

‘Dat klinkt wel heel sneu inderdaad. Zal ik meteen even langskomen als mijn koffie op is? Dan kunnen we meteen schakelen, mocht dat nodig zijn.’

‘Dat zou fijn zijn, dan zien we je zo.’ Ik hang op en de ouders blijken alles te hebben gehoord, omdat mijn telefoon zo hard stond.

De papa aait over het kleine bolletje en zegt: ‘Nou, dan wachten we gewoon eventjes af.’

We verschonen en wegen het kleintje en richten ons op een voeding. Precies als ze klaar is, komt de verloskundige aanrijden.

De kraamvrouw blinkt van trots als ze de verloskundige haar baby laat zien, maar geeft aan dat ze het enorm zielig vindt dat haar dochter een ontstoken oogje heeft. De verloskundige besluit een foto van het oogje naar het ziekenhuis te sturen.

Helaas ziet het er niet goed uit en wordt het gezin verzocht om naar het ziekenhuis te komen. De moed zakt bij de kraamvrouw in de schoenen en ze wordt emotioneel. Ik ga even naast haar zitten en sla een arm om haar heen. ‘Het komt allemaal goed en ik ga zorgen dat ik er weer ben als jullie naar huis komen.’

De papa en ik pakken wat spullen in en we gaan allemaal de deur uit. Ik ga naar huis en zij naar het ziekenhuis.

‘Lieve schatten, heel erg veel succes en ik ga duimen dat het allemaal zo voorbij mag zijn,’ zeg ik nog voordat ik wegga. We omhelzen elkaar en nemen afscheid. Uiteindelijk blijkt het een flinke ontsteking te zijn, waarvoor de baby antibiotica via een infuus krijgt. Ze moet drie dagen in het ziekenhuis blijven. Het is niet zo heel druk momenteel, dus ik mag wachten tot het gezin thuis komt en ze weer de zorg te kunnen geven. Ik krijg nog een foto toegestuurd van het gezin. Zo zielig met zo’n infuus. Zoals gedacht komen ze na 3 dagen weer thuis omdat de antibiotica goed aanslaat. Wanneer ik bij het gezin aan kom wil ik gelijk naar haar oogje kijken om te zien of het heel erg veranderd is. ‘Je ziet er helemaal niets meer van, dat ziet er heel goed uit’ zeg ik opgelucht. Gelukkig ronden we daarna de kraamweek goed en wel af en geneest het oogje volledig.

Ik zou het heel leuk vinden als je mij volgt op Instagram @zuster_Jackie. Daar deel ik leuke tips, foto's en verhalen!

Trending op Mamaplaats: "Mijn zoon heeft zoveel temperament.."