Dat moment dat ik jullie daar zo zag liggen...

Eindelijk werd ik naar ze toe gebracht! Ik keek er zo naar uit, maar voelde ook heel veel spanning. Hoe zien ze er uit? Gaat het goed met ze? Kan ik het aan om ze zo te zien? Er schiet van alles door je hoofd. Als ik er maar ben...

Ik werd de zaal opgereden en begon uiteraard meteen weer te huilen. Ik vond het zo emotioneel om ze zo te zien. Zo kwetsbaar, zo klein! Mijn bed kwam tussen de bedjes van de jongens in te staan. Er werd mij heel veel verteld. Maar eigenlijk kreeg ik niks mee. Ik voelde me gebroken. We moesten zachtjes praten, er lagen natuurlijk nog meer hele kwetsbare kindjes. Er was een hele lieve zuster die heel rustig en kalm dingen uitlegde. Ik had natuurlijk ook heel veel vragen, maar het lukte me niet om ze allemaal te stellen. Gelukkig heeft marc mij toen en later heel veel verteld, omdat er heel veel dingen aan mij voorbij gingen. 

Mag ik ze vast houden? Alleen even aanraken. Je mag straks Daan wel even vasthouden. Praat maar tegen Jens,Marieke. Hij hoort je. Hij wordt rustig van je stem. Oke ik ga tegen hem praten. Hallo lieverd. Mama is hier hoor. Ik ben bij je. Het komt goed. Mama is er. Zachtjes streelde ik zn handje. En voor zover het lukte even over zn wangetje. Hij zat nog aan de cpap en allemaal draadjes. En of hij rustig werd van mijn stem. Zie je, zei de zuster, hij hoort je!

Ik wou niet meer bij ze weg. Maar ik moest.  De jongens moesten rusten van hun abrupte bevalling. En ik eigenlijk ook. Maarja je wil niet. Maar je moet.  Wat heb ik veel gehuild. Je voelt je machteloos, niet compleet, gebroken.  Net bevallen en daar lig je dan alleen op je kamer zonder je kinderen. 

Die zelfde avond kregen we een blij nieuwtje, Daan mocht van de Neo af naar ons toe! Heel veel geknuffeld, gehuild, gestreelt. Wat ben je toch mooi! Maar ik voelde me nog slechter. Ik moest namelijk mijn andere kind nog achterlaten. Gelukkig kregen we een telefoonnummer van de neo. We mochten zovaak bellen en kijken (marc dan) hoe het met Jens ging. Dat was fijn. Ik denk dat ik wel 20x heb gevraagd, ga je even kijken? Zal ik even bellen? Ik wil zo graag weten hoe het met hem is. De nachtzuster was lief, maar ook heel streng. Ze zei: snachts moeten we slapen, dan gaan we geen baby's vasthouden of knuffelen. Ehh.  Oke? Ik vond het raar. Maar had niet de puf om er wat van te zeggen..