Dagboek van een mama

Morris is bijna 4 maanden oud en het moederschap valt mij natuurlijker dan ik had verwacht. Maar toch is het ook rete zwaar. De eenzaamheid van het twee weken alleen zorgen voor Morris wanneer Merijn weer offshore werkt en het toeval is dat het vaak dan mis gaat met morris.

Morris was nooit een makkelijke baby. Begrijp mij niet verkeerd hij is heel erg lief en zelf de eerste week sliep hij alleen maar door waardoor wij hem voor elk flesje moesten wakker maken. Al was dit een vervelende nasleep van de hersenschudding na een hele zware bevalling. Toen dit na een week een stuk beter ging en hij meer wakker was hier en daar kwamen ook de kwalen. Ontroostbaar krijzen het overtrekken en de uren lange schommelingen die ik moest maken om hem rustig te krijgen.

De eerste 2 weken al drie keer het consultatiebureau en de huisarts langs gehad. Wij zijn er nu gelukkig achter dat hij een hele heftige koemelkallergie heeft waar pepti niet eens genoeg voor was. Nu krijgt hij eindelijk de goede voeding en het is een wereld van verschil. Eindelijk begon er na 8 weken ook een glimlach te komen oh wat geweldig was dit!

Maar we zijn er nog niet. Dan is er nog de reflux waarvan de meeste zeggen dit heeft of had mijn kind ook gaat vanzelf over. De vele goedbedoelde tips die we allemaal al uitvoeren.

Toch zit ik dan eenzaam met een baby die niet plat op zijn rug kan liggen omdat hij zich zo verslikt het hem zo pijn doet, ik niet weg kan leggen omdat hij vaak overstuur is. Vele bezoekjes en belletjes verder zei de kinderarts een paar dagen voor kerst kom hier maar heen en neem de tas maar mee voor een opname van 48 uur. Ik schrok mij natuurlijk rot maar wist dat het zo ook niet lekker gaat.

Aangekomen bij de kinderarts en onderzocht was hij toch nog niet ziek genoeg. Ja hij is maar 30 gram gegroeid afgelopen maand en we moeten echt dingen in de gaten houden. Maar er is ook het mannetje dat contact zoekt en je verliefd doet worden met zijn lach. We mochten nog wat andere dingen proberen en als het toch niet gaat moeten we weer aan de bel trekken.

Daar zaten we dan met de kerst een overprikkelde baby die gesloopt was en ik die het veel te drukt vond. Er zat maar 1 ding op. Saampjes naar huis mama in bad een kerstfilm kijken en toen Morris moest huilen heeft mama even lekker mee gehuild.

(Merijn is gelukkig nu weer lekker thuis en kunnen we samen genieten van de feestdagen)