Dag 3; we mogen naar huis!

Na 2 dagen op de afdeling neonatologie mag ik Floris weer meenemen naar de kraamkamer. Wat is dat fijn! Ik bel Gijs nog even met het goede nieuws en ga daarna wat tv kijken in bed. Om 12 uur moet Floris weer geprikt worden en ik twijfel of ik voor die tijd al zal gaan slapen. De afgelopen nachten heb ik vrijwel niet geslapen en de dagen waren goed gevuld. Uiteindelijk val ik om half 12 in slaap. Floris is ook diep in slaap. Om 12 uur worden we allebei wakker gemaakt; Floris moet geprikt en hij moet weer drinken. Zijn glucosewaarde is voor de derde keer op rij goed dus het infuus mag eruit en hij hoeft niet meer geprikt te worden. Ook drinkt hij weer goed aan de borst. Wat een opluchting!

De rest van de nacht verloopt erg onrustig. Floris wil vaak drinken en ik leg hem elke keer aan. De verpleegster die deze nacht dienst heeft vindt dat hij niet goed drinkt. Hij smakt een beetje tijdens het drinken en volgens haar is dat een groot probleem. Ze probeert ons te helpen, maar we worden er allebei eigenlijk alleen maar heel onrustig van. Het liefst stuur ik haar weg en ga ik in alle rust proberen Floris te voeden, maar helaas is dit niet mogelijk. Door de keizersnee lukt het me niet zelf om Floris uit zijn bedje te halen en weer in mijn eigen bed te gaan liggen. Dat moet zij voor me doen. Bovendien moet Floris na elke voeding aan de borst nog bijvoeding krijgen. Ook dat kan ik nu nog niet zelf regelen. Rond 4 uur worstelen we ons weer door en voeding heen. De verpleegkundige vindt weer dat het drinken niet goed gaat en haalt er dit keer een collega bij. Ook die is bezorgd; het smakken hoort echt niet! Ik ben allang blij dat Floris nu elke keer uit de borst drinkt, maar ik word ook erg onzeker van deze verpleegsters. Ze besluiten nu alvast de controles te doen dan hoeft dat om 6 uur niet en kan ik nog een paar uur slapen. 

Floris blijft onrustig door alle commotie van deze nacht. Hij wil niet in zijn bedje slapen, maar valt uiteindelijk wel bij mij op de borst in slaap. Ik hou hem stevig vast en dommel zelf ook wat weg. Om 6 uur komt een verpleegkundige de controle doen.... zucht.... kennelijk was er niet zo goed gecommuniceerd. Nou ja, slapen lukt toch al niet zo goed. 

Gijs komt weer vroeg zodat we samen kunnen ontbijten. De Verpleegkundigen van de dagdienst zijn gelukkig wat minder verontrust over het drinken van Floris. Sommige kindjes smakken nou eenmaal. En hij moet ook nog leren hoe hij goed moet drinken. Ik krijg te horen dat ik in principe al ontslagen ben, met mij gaat alles goed. Het wachten is nu op de kinderarts, als zij Floris goedkeurt mogen we naar huis. Of we de kraamzorg al hadden gebeld. Daar hadden we helemaal niet meer aan gedacht, dus snel doen we dat nog. We spreken af dat we terug bellen zodra we weten hoe laat we naar huis mogen. Ik wil net gaan douchen wanneer de kinderarts bijeenkomt. Ze controleert Floris uitgebreid en is tevreden. We mogen naar huis! 

Ik ga snel douchen en Gijs pakt ondertuasen de spullen in er belt de kraamzorg. Na de douche krijg ik nog wat papieren en adviezen mee en dan mogen we gaan. We nemen afscheid van de verpleging en bedanken voor alle goede zorgen. Trots zit in in de rolstoel met de maxicosi op schoot terwijl Gijs me naar de auto duwt. We zetten Floris in de auto en Gijs zet de rolstoel terug. Dan kunnen we gaan. Wat een bijzondere rit is dit! Voor het eerst als gezin in de auto. Bijna thuis horen we een harde klik op de achterbank. Oeps! Kennelijk klikte de maxicosi nu pas goed in de beveiliging. Gelukkig was het maar een ritje van 5 minuten...

We zijn rond 11 uur thuis de kraamhulp komt tussen 12 en 2 dus genieten we even van ons mooie gezinnetje. Rond half 1 staan ineens mijn ouders in de tuin! Vanwege de corona maatregelen mogen ze niet binnenkomen. De kraamhulp kan ieder moment komen en als zij ziet dat er bezoek is stapt ze meteen op. Het wordt dus een raambezoek. We maken unieke foto's die we hopelijk nooit meer gaan maken. Wat vind ik dit verschrikkelijk! Floris is al 3 dagen oud en mijn ouders mogen hem niet vasthouden. Deze situatie, het slaapgebrek en de hormonen zorgen ervoor dat ik weer tranen met tuiten sta te huilen. Ook Gijs en mijn ouders staan te huilen. Wat hadden we de eerste kenniskring tussen onze ouders en Floris toch anders voorgesteld! De ouders van Gijs kunnen we alleen nog via facetime van hun kleinzoon laten genieten. Zij zijn nog herstellende van corona en mogen hun huis nog niet uit. 

Om 1 uur komt de kraamhulp die ons helpt opstarten en voor ons zorgt. Floris blijft gelukkig goed drinken, we proberen nog bijvoeding te geven maar inmiddels haalt hij genoeg voeding uit de borst. Wanneer de kraamhulp vertrekt wenst ze ons succes met de eerste nacht thuis. Ieder uur dat we slapen is nu meegenomen zegt ze. Dat klinkt niet erg bemoedigend maar is wel realistisch weten we. Gijs en ik kijken elkaar aan; dit gaat ons lukken. Samen gaan we ervoor!