Misschien ben ik wel zo'n moeder die niet roept bij een bevalling " dit doe ik nooit weer". FOUT GEDACHT!!!Ik riep het wel. Wat een dramatische bevalling....
Heel herkenbaar helaas, hier ook zo'n horrorbevalling gehad. Ingeleid met 35.5 vanwege hellp, ontsluiting die niet wilde vlotten, brommende anesthesisten omdat ze snachts opgetrommeld werden voor een ruggenprik, geen goede persweeën, ons meisje die niet meteen ademde toen ze er bijna 2 dagen later na ene knip en vacuum eindelijk was. Placenta die niet loskwam en ook 3,5l bloed verloren en spoed ok. Ons meisje die op couveuse afdeling lag ivm sondevoeding, dus kon alleen bij dr op bezoek. Een week later mocht zij naar huis, maar ik niet ivm infectie, dus weer een curettage en bloedtransfusies.. dus ik snap je verdriet en frustraties helemaal!! Ons meisje doet het daarentegen hartstikke goed sindsdien, gelukkig!! Maat met jullie Nila dus niet, dat lijkt me nog erger dan zelf zo'n horrorbevalling ondergaan..
Wat een heftige bevalling. Ik ben zelf ook ingeleid en alles verliep soepel, totdat mn dochter vast bleek te zitten met haar schouder. Toen werd het ook heftig met veel witte jassen, en een bevalling zoals bij een koe.
Maar wat ik het ergste vond was dat ze niet op mijn buik kon liggen, dat papa niet de navelstreng door mocht knippen. Het zijn die kleine dingen waar je je op verheugd en het doet pijn als dat niet kan. Je kunt dat nooit meer overdoen.
Ik snap je helemaal. En voor de buitenwereld is het misschien iets kleins en iedereen is gezond. Maar het is toch even een dingetje wat een plaats moet krijgen.
Naast de horrorbevalling die je hebt gehad, welke ik herken van vijf jaar terug door een verkeerde inschatting in het ziekenhuis, zou ik in de gaten houden of Nila niet overalert blijft, weinig slaapt( een baby slaapt de eerste zes maanden het grootste deel van de dag), een huilbaby wordt, jij zelf geen slaapproblemen ontwikkelt en niets voelt voor Nila. Ik heb ruim 16 uur aan de oxytocine gelegen, dit zijn de weeenopwekkers en zowel mijn zoontje als ik hebben oxytocineschade opgelopen. Nu pas slapen we allebei en vooral door. We hebben hechtingsproblemen gehad er door, bv wilde niet op gang komen enz. enz. Niet om bang te maken, maar mocht je dergelijke signalen zien, weet dan dat het daardoor kan komen.
http://www.nieuwetijds-kindercoach.nl/informatie/55-synthetische-oxytocine-schadelijk-voor-moeder-en-kind
http://www.nieuwetijds-kindercoach.nl/therapie/52-primaire-reflexen
Ja het was natuurlijk een hele rare situatie maar hij heeft het vaak van me te horen gekregen.Vroeg dan ook altijd "had ik iedereen dan moeten wegsturen". Voor mij is antwoord daarop, ja. Een ander denkt daar waarschijnlijk heel anders over. Maar voor mij klopte het niet dat iedereen haar kwam bewonderen zonder dat ik erbij was of het nou een fijne of nare situatie was. Het klopte niet. We kunnen er niks meer aan veranderen. Het is (gelukkig) al een tijd geleden (5 jaar). En ondertussen nog veel meer meegemaakt. Ik ben bij het begin begonnen haha.
Rianneke84
Heel herkenbaar helaas, hier ook zo'n horrorbevalling gehad. Ingeleid met 35.5 vanwege hellp, ontsluiting die niet wilde vlotten, brommende anesthesisten omdat ze snachts opgetrommeld werden voor een ruggenprik, geen goede persweeën, ons meisje die niet meteen ademde toen ze er bijna 2 dagen later na ene knip en vacuum eindelijk was. Placenta die niet loskwam en ook 3,5l bloed verloren en spoed ok. Ons meisje die op couveuse afdeling lag ivm sondevoeding, dus kon alleen bij dr op bezoek. Een week later mocht zij naar huis, maar ik niet ivm infectie, dus weer een curettage en bloedtransfusies.. dus ik snap je verdriet en frustraties helemaal!! Ons meisje doet het daarentegen hartstikke goed sindsdien, gelukkig!! Maat met jullie Nila dus niet, dat lijkt me nog erger dan zelf zo'n horrorbevalling ondergaan..
Sabo
Wat een heftige bevalling. Ik ben zelf ook ingeleid en alles verliep soepel, totdat mn dochter vast bleek te zitten met haar schouder. Toen werd het ook heftig met veel witte jassen, en een bevalling zoals bij een koe. Maar wat ik het ergste vond was dat ze niet op mijn buik kon liggen, dat papa niet de navelstreng door mocht knippen. Het zijn die kleine dingen waar je je op verheugd en het doet pijn als dat niet kan. Je kunt dat nooit meer overdoen. Ik snap je helemaal. En voor de buitenwereld is het misschien iets kleins en iedereen is gezond. Maar het is toch even een dingetje wat een plaats moet krijgen.
Dierengek
Naast de horrorbevalling die je hebt gehad, welke ik herken van vijf jaar terug door een verkeerde inschatting in het ziekenhuis, zou ik in de gaten houden of Nila niet overalert blijft, weinig slaapt( een baby slaapt de eerste zes maanden het grootste deel van de dag), een huilbaby wordt, jij zelf geen slaapproblemen ontwikkelt en niets voelt voor Nila. Ik heb ruim 16 uur aan de oxytocine gelegen, dit zijn de weeenopwekkers en zowel mijn zoontje als ik hebben oxytocineschade opgelopen. Nu pas slapen we allebei en vooral door. We hebben hechtingsproblemen gehad er door, bv wilde niet op gang komen enz. enz. Niet om bang te maken, maar mocht je dergelijke signalen zien, weet dan dat het daardoor kan komen. http://www.nieuwetijds-kindercoach.nl/informatie/55-synthetische-oxytocine-schadelijk-voor-moeder-en-kind http://www.nieuwetijds-kindercoach.nl/therapie/52-primaire-reflexen
Iloontjuh
Ja het was natuurlijk een hele rare situatie maar hij heeft het vaak van me te horen gekregen.Vroeg dan ook altijd "had ik iedereen dan moeten wegsturen". Voor mij is antwoord daarop, ja. Een ander denkt daar waarschijnlijk heel anders over. Maar voor mij klopte het niet dat iedereen haar kwam bewonderen zonder dat ik erbij was of het nou een fijne of nare situatie was. Het klopte niet. We kunnen er niks meer aan veranderen. Het is (gelukkig) al een tijd geleden (5 jaar). En ondertussen nog veel meer meegemaakt. Ik ben bij het begin begonnen haha.