Daar gaat ze dan, hallo crèche.

Twee kinderen die we 's ochtends weg mogen brengen en afleveren bij de lieve leidsters van de crèche hier om de hoek. Nino vond het in het begin maar gek. Het was toch zijn crèche. Toen hij mij ook nog eens zag toen ik Zosja wegbracht om te wennen vorige week, kwamen er dan ook even tranen toen ik hem niet mee nam naar huis. Het moet ook enorm verwarrend zijn voor hem. Maar hij heeft het snel geaccepteerd als een nieuw feit en is de eerste dag uit zichzelf bij de babygroep komen vragen om Zosja een bezoekje te brengen. Wat een lieverd is het toch.

Zosja lijkt het prima te vinden op de crèche. De slaapruimte vind ze nog niks maar gelukkig mag ze in het schommelwiegje slapen in de speelruimte. Dat herinnerd mij aan Nino die precies hetzelfde probleem had. Gelukkig gaan ze hier fijn mee om. Verder is ze een vrolijk ding en lacht vrolijk naar alles wat er om haar heen gebeurt. Ik ben nog steeds zo blij met deze kleine crèche met lieve vertrouwde leidsters. Ik lever Nino er al ruim 2 jaar met een gerust hard twee keer per week af en doe dit nu ook met Zosja. Wat een fijn gevoel om te weten dat je kind goed opgevangen wordt. 

Op die manier kan ik de rust even nemen die ik echt nodig heb voordat ik straks weer moet beginnen met werken. Ik heb nu even voor een paar weken twee dagen in de week geen kinderen en dat voelt als een enorme luxe. Naast rust nemen probeer ik deze tijd dan ook goed te benutten met dingen regelen en het schoonmaken van het huis.