Controles na mogelijk vruchtwater verlies. Isabella 22-11-2021*

Donderdag middag 18-11-21.

Die middag had ik het gevoel dat mijn vliezen iets gebroken waren, wel iets vochtig in mijn onderbroek maar niet doorweekt zoals je in veel films voorbij ziet komen. Bij mijn eerste kleintje heb ik dat niet gehad daar was ik al ruim over tijd en echte weeën had ik niet. dit voelde echt heel anders en had ook gelijk de telefoon in de handen om te gaan bellen. dit was rond half 5 a 5 uur

Toen ik belde naar de geboorte zorg kreeg ik te horen dat ik een boterhamzakje in mijn onderbroek moest doen om te kijken of het lekte ja of te nee. Vervolgens mocht ik na 2 uurtjes terug bellen om te beoordelen of ik langs mocht komen.

Ik had gelukkig wel zakjes in huis maar geen boterhamzakjes, wel van die 'klote zipzakjes'(dat zit niet heel erg lekker kan ik je vertellen). 2 uur lang zit je af te wachten wat er dan in dat boterhamzakje zou zitten, wat ga je dan in 2 uurtjes doen om een beetje jezelf te vermaken. Gelukkig moesten we nog eten klaarmaken dus kon ik mijn zinnen even verzetten om niet na te hoeven denken dat dat rot zakje nog in die onderbroek zat. We hebben er samen wel smakelijk om gelachen omdat je het niet dagelijks meemaakt(gelukkig maar).

Gelukkig ging de tijd snel voorbij en was het zo 7 uur, ik liep gauw naar het toilet om te kijken of het zakje vochtig was. Wel een beetje maar niet overdreven veel of heel doorzichtig. Er zat wat vocht in dus laten we maar gaan bellen naar geboorte zorg en overleggen. Een hele lieve medewerker neemt op ( een andere dan in de middag) en zegt dat ik mag langs komen om het te controleren of dat het vruchtwater was.

We hebben gauw mijn zusje opgebeld of dat ze even wilden oppassen op de kleine man, omdat we langs mochten komen. We wisten niet hoelang het ging duren en we hadden alle spullen in de auto gelegd omdat als we moesten blijven wij dan alle spullen bij ons hadden. Bij de eerste waren we die namelijk vergeten mee te nemen.

Toen we daar aankwamen werden gelijk alle controles gedaan om te kijken hoe het ging met mijn en de kleine meid.   -Bloeddruk controle, urine opvangen, bloed afnemen, hartfilmpje, enzovoort.-  Mijn bloeddruk was aan de hoge kant maar niet schrikbarend genoeg om te moeten blijven (145/96), ik vind dat best wel hoog maar je vertrouwd de artsen op dat moment. De hele zwangerschap heb ik een mooie bloeddruk maar die donderdag schoot die omhoog.

 Door mijn bloeddruk wilde ze ook graag dat ik even ging plassen om te kijken of er eiwitten in mijn urine zat. Dit bleek ook nog niet zo te zijn dus er was geen reden tot ''paniek, blijven of halen''. Doordat mijn bloeddruk wel iets hoger was kreeg ik wel een 'bokaal' mee om vast urine te sparen om de volgende dag in te leveren. Dit hoefde de volgende ochtend niet meer want mijn bloeduitslagen waren ook goed. (hadden we dat nu maar wel gedaan)

Bij mijn eerste zwangerschap hebben wij best wel een traumatische ervaring gehad dus op het moment dat het hartfilmpje en weeën activiteit werden gemeten, vroegen wij of het geluid van het apparatuur uit mocht, dat was geen probleem. Het hartfilmpje was goed en niet schrikbarend. Ze had een mooie hartslag en mijn harde buiken(ik wist niet wat dat was omdat ik dat bij de kleine man nooit had) waren op dat moment ook al te meten en daar reageerde ze goed op, Het bleef goed stabiel en ook geen reden tot ''paniek, blijven of halen''.

Het beruchte boterham zakje werd ook nog even gecontroleerd op mogelijk vruchtwater, het was hele vloeibare afscheiding, niet doorzichtig maar een beetje wit. Op het eerste oog dus geen vruchtwater. Die vrouw haalt daarom ook nog een pipetje om het op te nemen en vervolgens op een doorzichtig plaatje te leggen.Dit konden ze dan onder de microscoop bekijken of het vruchtwater is. Het enige wat ze zegt 'het is lastig zichtbaar en het lijkt op afscheiding maar kan het niet met 100% zekerheid zeggen'. Laten we nog even met het eendenbekje kijken en doen we het nog een keertje onder de microscoop leggen. Ook hieruit weer dezelfde uitslag '' weer geen 100% zekerheid''.

Omdat er na al deze onderzoeken niks schrikbarend uit kwam mochten we weer naar huis toe om het verder af te wachten en als er weer wat lekte ik terug moest komen.

In mijn volgende verhaaltje schrijf ik de dag na vandaag ''de donkere wolk''