Collin zijn eerste maand

30/06/2019

Collin zijn eerste dagen verlopen heel erg goed. De cpap (continue luchtdruk ter ondersteuning van de ademhaling) wordt na 1 dag al stop gezet. 

Aan de borst drinken lukt nog niet, maar zijn flesjes afgekolfde melk drinkt hij erg vlot. Mijn mama en zus komen op bezoek, en zijn meteen verliefd op hem. Mijn zus is Collin zijn meter en heeft voor hem een super lief knuffel konijntje gekocht.

Ondanks de vroeggeboorte lijkt er dus helemaal niets aan de hand. 

Tot Collin plots na 1 van zijn flesjes blauw begint te worden. De verpleging staat binnen de kortste keren bij mij en ze krijgen hem zonder veel moeite terug aan het ademen. Ik ben nog niet helemaal bekomen van de schrik, of hij stopt weer met ademen. Deze keer hebben ze iets langer nodig om hem terug te krijgen(halve min tot 1min). Ze starten meteen medicatie op om dit soort ademstops te voorkomen. Er wordt ook iets opgestart tegen epilepsie, aangezien ze dachten dat hij stuipen deed.

Er wordt afgesproken dat de verpleging de volgende flesjes geeft. Dit ook omdat ik zelf heel erg geschrokken was en niet meer durfde. Na deze 2 bange momenten, heeft hij geen ademstops meer gedaan.

Ondertussen zijn we 3 dagen verder, in normale omstandigheden had ik nu naar huis moeten gaan. Omdat wij niet in onze eigen regio zijn, en nergens nog iets konden huren (zomervakantie), mogen we langer blijven.

Mijn man en ik hebben om medische redenen een 1 persoonskamer gekregen, zodat we beiden konden blijven tot Collin overgebracht kon worden naar een ander ziekenhuis. Dit was geen evidentie, want de wetgeving zegt hij ligt in een ziekenhuis en vervoer is dus niet nodig.. met man en macht werd een oplossing gezocht (zelfs door de verantwoordelijke van het team).

Na heel wat telefoontjes krijgen we het geregeld om Collin te laten overbrengen naar het ziekenhuis bij ons in de buurt. Dit lukt enkel omdat wij akkoord gaan om zelf te betalen (1200 euro). 

Wanneer hij 5 dagen oud is, is het eindelijk zo ver. De spannendste rit van ons leven, Collin in een couveuse brancard van Pelt naar Brasschaat.

De tijd in het ziekenhuis vlakbij ons huis verloopt vlot. Collin stelt het goed en verhuist snel naar een verwarmd bedje. Hij doet het zo goed dat het verwarmde bedje, geen halve dag heeft aan gestaan! Ons mannetje had het te warm 😅.

Voor onszelf is het een moeilijke tijd, we leven zowat in het ziekenhuis, enkel s nachts moeten we hem achterlaten als we thuis gaan slapen.

Oorspronkelijk was ons gezegd dat Collin pas naar huis zou kunnen rond zijn uitgerekende datum (17/08). Alleen deed hij het zó goed dat hij 24 juli al naar huis mocht!! 

Onze vreugde kon niet op. De kine en dokter waren langs geweest en zagen geen bezorgdheden. Ze moesten enkel nog een routine echo van de hersenen nemen, en dan mocht hij mee.

Als we aankomen op de neo worden we apart genomen, en elke vezel in ons lijf schreeuwt: dit is niet goed!!

We krijgen te horen dat op de echo gezien is dat Collin hersenschade heeft. Welke gevolgen dit zal hebben kan niemand ons zeggen.

Onze wereld stort in, en na een aantal uur uithuilen en alles laten bezinken vertrekken we met gemixte gevoelens samen met Collin naar huis. 

*later meer*