1 maand geleden
Cochlear implants
Langste uren in ons leven
10 juni weer weer op naar het Sophia kinderziekenhuis, want de operatie dag is over 2 dagen. Eerst nog even langs de kno arts voor de laatste check. We hadden een hotel geboekt om de hoek aangezien Mayson 11 juni al werd opgenomen, er werd ook nog even een echo gemaakt door de cardioloog om nog even goed een keer te kijken naar de kleine hartafwijking. Op de afdeling weer terug aangekomen kwam de cardioloog al snel na ons binnen en vertelde het goede nieuws, de versnelling groeit goed met Mayson mee. Dus we hoeven daar voor pas over een jaar weer terug te komen.
Aangezien het nog vroeg op de ochtend was en de dames van de afdeling ook nog niet zo goed wisten wat ze met ons moesten doen, behalve wachten voor de operatie. Zijn we maar even lekker met zijn 3e de stad in geweest.
Ik mocht bij Mayson blijven slapen en Mike mocht naar het Ronald McDonald huis.
De volgende ochtend om 8 u stond ik met Mayson op de OK, met enorme buikpijn. We waren voorbereid op een operatie duur van 8 tot 10 uur, pfff…
Hij kreeg een roesje, ik gaf hem een dikke kus en zo ging hij lekker slapen. Niet wetende van wat er allemaal gaat gebeuren. Ik keek nog even om voor ik de OK verliet, gelukkig stond Mike in de hal klaar. Het voelde een beetje onwennig om daar te lopen zonder hem.
We hadden expres wat dingen gepland om de tijd door te komen. Rond 12:30 werden we gebeld door de kno- arts dat de 1e kant klaar is en ze even gingen lunchen en hop weer door met de andere kant. Klinkt natuurlijk wel een beetje gek, maar zo gaat het.
Rond 16:45 liepen wij het Sophia weer in en werden we gebeld door de afdeling dat de operatie klaar is en dat Mayson naar de uitslaap kamer gaat. De verpleegster kwam ons tegemoet lopen in de hal en zo zijn we met stevige looppas gelopen naar Mayson.
