"Cadeautje"

In de vakantie werden we verrast met een positieve zwangerschapstest. Ja, ik was al een jaar pilvrij, omdat ik merkte dat de hormonen mij meer slecht deden dan goed. En ja we hadden de afspraak dat mijn man voor een knip zou gaan. En al een jaar lang deden we het veilig. Oftewel met condoom rondom de vruchtbare dagen. Kennelijk is dat niet helemaal goed gegaan. 

Wat begon met een schrik. Was al snel heel erg welkom. We hadden al vroeg een echo ivm een eerdere missed abortion voor mijn eerste kind. En ja het zat goed, op zijn plek. Mooi kloppend hartje. Alleen ik had er geen goed gevoel bij... 

Tweede echo... Bij 7 weken en 4 dagen. En ja ik die was goed. Echoscopist zei dat het er echt heel goed uit zag. Echter de groei was volgens haar niet veel meer dan de week ervoor. Ik moest mij geen zorgen maken. Dit was normaal. Dit was millimeter werk. Ik moest er van genieten. Maar toch weer dat gevoel. 

Toch de kinderen verteld en een groot gedeelte van mijn omgeving. Plus mijn werk waardoor ik in ieder geval niet meer de nachtelijke uren en onregelmatigheid in hoefde. De weken kropen voorbij. Al namen bedacht, een commode gekocht, een plan gemaakt voor als de derde er zou zijn. 

En dan de termijn echo. Van te voren zei ik nog tegen mijn moeder, het zit niet goed. Ze zei dat het vast goed was. Tegen mijn man ook.. Het zit niet goed. Hij geloofde mij niet. Maar inderdaad... Bij de echo bleek het hartje gestopt te zijn bij 7 weken en 5 dagen. 

Mijn wereld is een beetje ingestort. Ondanks dat dit een cadeautje was... Het voelt nu niet meer compleet. Afgelopen dinsdag een curretage gehad. Dit omdat ik bekend ben met placenta resten... En dit hierdoor met de missed abortion en een placenta die er na de geboorte niet uit wilde het nu dus mijn zesde curretage was. Het hakt erin, mentaal en fysiek. 

En nu... Nu wil ik zo graag een derde... 

Wat begon als cadeautje, is nu een groot verlangen. Die weinig mensen in mijn omgeving begrijpen...