Borstvoedingsdrama
‘Ga je borstvoeding geven?’ vragen heel veel mensen tijdens je zwangerschap. Als je dan ‘Nee’ zegt of ‘Ik weet het nog niet’ krijg je vaak afkeurende blikken. Overal krijg je het riedeltje te horen over hoe goed borstvoeding voor je kindje is en welke voordelen er allemaal aan verbonden zijn (goedkoop, altijd bij je, steeds de juiste temperatuur). Wat mensen alleen vergeten te vertellen is hoe het voor de moeder is!
Bij mijn oudste had ik na lang wikken en wegen besloten om borstvoeding te gaan geven. Tegen de tijd dat ze geboren werd stond ik helemaal achter dit besluit en begon ik vol goede moed.
Na twee dagen in het ziekenhuis borstvoeding te hebben gegeven had ik al enorme kloven en had ik de indruk dat mijn kindje niet goed dronk. Bij thuiskomst gaf de kraamhulp al aan dat ze het erg vreemd vond dat het personeel in het ziekenhuis niet aangegeven had dat ik ook moest kolven om de melkproductie op gang te krijgen. De borstkolf werd dan ook meteen gehuurd en het kolven kon beginnen. Geen prettige bezigheid voor moeders, maar alles voor de gezondheid van de kleine meid.
Tijdens het kolven bleek al dat er niet erg veel melk uit mijn borsten kwam. Bij het weegmoment door de verloskundige werd dit ook bevestigd: mijn dochter was meer dan 10% van haar geboortegewicht verloren en daarom moest er begonnen worden met bijvoeden.
De kunstvoeding ging erin als koek. Mijn borstvoeding (let op! Na 24 uur had ik net genoeg gekolfd voor een flesje van 40cc!) werd geweigerd door dochterlief. Dat was het moment dat ik besloot om te stoppen met de borstvoeding. Door de indoctrinatie van verloskundige, kraamzorg en niet in de laatste plaats vele personen uit mijn omgeving was dit een emotioneel zwaar moment. Het voelde als een mislukking.
Bij mijn tweede kindje heb ik er niet over getwijfeld: deze keer geen borstvoeding! Vreemd genoeg leek dit (bijna 3 jaar later) veel meer geaccepteerd te zijn. De jonge moeders in mijn omgeving kiezen massaal voor flesvoeding en ook de verloskundige (wegens omstandigheden een andere dan de vorige keer) noteerde mijn keuze zonder opmerkingen of afkeurende blikken.
De moraal van dit verhaal: laat je niet gek maken. Je bent geen slechte moeder als je kiest voor flesvoeding in plaats van borstvoeding.
sabwit
Ik ben het met je eens. Het ligt aan hoe je er zelf bij voelt en of het ook lukt. Mijn zoon is vorig jaar te vroeg geboren. Mijn borsten waren er nog niet klaar voor om borstvoeding te geven en mijn zoon was nog te klein. Dus ik moest aan de kolf, om het uur, om het op gang te krijgen. Dit terwijl ik zelf nog erg zwak was. Een uitputtingsslag kun je het wel noemen. Uiteindelijk is er thuis een lactatiedeskundige geweest om ons te helpen. Zij heeft geadviseerd om direct met borstvoeding te stoppen en over te gaan op flesvoeding. Dit was niet goed voor moeder en kind zei ze. En ik was het daar erg mee eens! Er viel gewoon een last van ons beiden af. Borstvoeding geven deed bij mij altijd pijn. Wat jij ook zegt, kloven, ontstekingen, niet fijn. Voor beiden kwam er nu rust tijdens de voedingen. Dat is ook erg veel waard!
Jannie1977
natuurlijk ben je geen slechte moeder, ik denk dat het ook per persoon verschilt. ik ben juist erg voor borstvoeding maar alleen als het lukt. al ben ik ook van mening dat de eerste weken vaak wel even de moeilijkste zijn. Als het eenmaal loopt (bij de een wel en de ander dus niet) dan is het zo makkelijk en intiem om borstvoeding te geven. Maar het moet leuk zijn, ook flesvoeding bevat alle voedingsstoffen.
Anoniem
Helemaal mee eens! Zelf we borstvoeding gegeven en op mijn werk nog gekolfd tot 10 maanden. Daar kreeg ik commentaar op. Ga toch lekker aan de flesvoeding. Weet je ... doe waar je je goed bij voelt. Dan voel jij je lekker als moeder en dat voelt je kind!!
mpeltenburg
Lastig he, dat gedoe altijd over wel of geen bv geven en het commentaar dat je krijgt, op welke keuze dan ook. Ieder moet voor zich beslissen. Het feit dat het bij heel veel moeders niet lukt is naar mijn mening wel te wijten aan slechte begeleiding of begeleiding die te laat wordt ingeschakeld. Zo jammer!