Borstvoedingsblog

Oké, deze blog gaat dus over borstvoeding.

Het eerste wat ik wil zeggen is dat ik vind dat elke vrouw moet doen waar ze zich goed bij voelt, of dat nou borst- of flesvoeding is.

Ten tweede: ik ben zelf echt super pro-borstvoeding. Voor mij bestond er dan ook nooit enige twijfel. Vanaf kind nummer 1 wist ik; ik ga borstvoeding geven!

En zo dacht ik er bij kind nummer 3 ook nog steeds over.

Dat wil alleen niet zeggen dat het meteen prima verloopt alleen omdat je het graag wil.

Omdat ik weet en merk dat er nog steeds best veel onduidelijkheden zijn en niet elke vrouw goed geholpen wordt wil ik graag mijn 'borstvoedingsverhaal' met jullie delen.

Mijn kleine meisje kwam met 41 weken en 4 dagen op de wereld en was best een lekker stevig kind (4+ kg). Opzich helemaal niks mis mee alleen had ze vanaf het begin al best veel honger. Opzich ook niks mis mee. Alleen mijn melk voorziening kwam niet direct op gang (wat overigens volkomen normaal is) en daardoor ontstond er dus een kleine mismatch tussen vraag en aanbod. En dat was opzich wel een beetje vervelend want dat zorgde voor een behoorlijk ontevreden meisje.

Toen Kimaya geboren werd heb ik haar meteen daarna aangelegd. Ze lag lekker een beetje te sabbelen maar echt drinken deed ze (nog) niet. Dat was prima want dat hoeft ook niet. (Ze is er net uit en heeft tot die tijd alle benodigde voeding via de placenta en navelstreng gekregen.)

Na gedoucht te zijn en wat gegeten en gedronken te hebben gingen we richting huis. Daar weer aangelegd en na wat sabbelen (drinken ook al?!) viel ze in slaap en ik ook.

So far so good!

Ik doe aan voeden op verzoek (dus elke keer als je kindje honger lijkt te hebben, ze zoekt, hapt of zuigt heel hard op haar speen/handje/vinger, leg je haar aan. Ook als dat vaker is dan de standaard 3 uur) en dus legde ik haar in het begin lekker veel aan. Ook omdat ik weet dat hoe vaker je dat doet hoe sneller de borstvoeding op gang komt.

Alleen was ze steeds na het voeden net niet tevreden. Of maar heel even. Waardoor ze vrij veel huilde. En dat was niet fijn.

Toen de kraamverzorgster een van onze voedingssessies eens goed observeerde rees ook nog eens het vermoeden dat ze een vrij kort tongriempje had.

Ze kon haar tong namelijk niet voorbij haar lipjes krijgen en dat heeft effect op de manier waarop ze drinkt.

Met als gevolg dat je als moeder meer kans hebt op tepelkloven (En dat is niet fijn, lees: echt wel pijnlijk!).

De eerste dag bestond uit borstvoeden. Ongeveer elke 1 a 2 uur. En 's nachts zat er dan ongeveer 3 uur tussen. Niet ideaal maar dat hoort erbij dus ik vond het nog oké.

De volgende dag bleek dat ze flink was afgevallen.

Dat is niet raar, sterker nog, het viel te verwachten en ze deed het verder prima dus niks aan de hand.

Alleen bleef ze erg hongerig.

En ik had nog geen stuwing (teken dat de melkproductie echt op gang is gekomen).

Opzich geen ramp, ook niet echt raar, kan prima nog komen op dag 3.

Dus ik ging gewoon maar weer door met aanleggen.

Ondertussen begonnen mijn tepels toch wel steeds ruwer aan te voelen en was het voeden niet helemaal pijnvrij (Wat het wel is als alles gewoon helemaal goed gaat).

De verloskundige kwam langs en haar tongriempje was een twijfel gevalletje. Uiteindelijk besloten om het nog even aan te zien.

Toen kwam dag 3 en dat was toch wel de minst leuke dag tot dan toe. Ze huilde namelijk de héle ochtend. Maakte niet zo heel veel uit wat ik deed.

Aanleggen of juist niet. Speen wilde ze niet, laten sabbelen op m’n pink kalmeerde haar ook niet echt. Rondlopen hielp enigszins maar dat hou je ook geen uren achter elkaar vol.

En wat ik het moeilijkste vond; je zag gewoon aan haar dat ze niet tevreden was. Ze was continue gespannen en dat was niet fijn om te zien.

Bovendien was ze nog verder afgevallen en had ik nog steeds geen stuwing.

Ook voelde ik nog geen toeschiet reflex (baby's sabbelen eerst om de melk stroom op gang te brengen, als dat lukt dan 'schiet de melk toe' en begint het dus te stromen en dat kun je voelen) en merkte ook niet dat ze lekker grote slokken aan het drinken was.

Met andere woorden: Die melk was nog steeds niet wat het moest zijn.

Omdat ze zo onrustig bleef besloten om haar toch een flesje kunstvoeding te geven.

En dat wil je dan eigenlijk niet. Want dat voelt toch een beetje als falen.

Maar ik wist dat ze het nodig had en ze was ook een stuk tevredener daarna.

Ik heb toen ook nog gekolfd om te kijken of er überhaupt wat uit kwam (dat was gelukkig zo maar was niet heel erg veel) en ook om nog extra te stimuleren.

Toen kwam dag 4, gelukkig niet verder afgevallen maar ook nog niet echt aangekomen.

En nog steeds niet écht stuwing en ook nog niet echt heel gulzig drinken. En ook nog steeds vaaaaak willen drinken.

Nog maar weer eens een flesje extra gegeven en ook weer gekolfd en heel vaak aangelegd.

Inmiddels was het de dag voor kerst en mijn dagen bestonden alleen maar uit voeden. Er was soms niet eens tijd om me 's ochtends even op te frissen (gelukkig kon ik dan 's avonds wel even onder de douche springen) en ik zag de andere 2 kinderen nauwelijks want die waren de hele dag beneden en ik zat alleen maar boven in mijn bed.

Slapen lukte ook al bijna niet omdat tegen de tijd dat ik in slaap sukkelde zij alweer honger had en van echt genieten was eigenlijk ook geen sprake.

Dat vond ik best wel zwaar. En ik voelde me rot, omdat mijn lichaam niet genoeg melk produceerde en omdat ik mijn andere 2 kinderen 'verwaarloosde' en omdat ik alleen maar de hele freaking dag bezig was met voeden zonder dat dat nou echt het gewenste resultaat had.

Uiteindelijk op dag 5 ging het voorzichtig ietsje beter. Had ik een klein beetje stuwing en was ze een paar gram in gewicht aangekomen en ook eindelijk wat rustiger en meer tevreden.

Op dag 6 durfde ik eindelijk te denken dat het toch echt wel goed zou komen en op dag 7 ging ik me ook eindelijk weer een klein beetje mezelf voelen in plaats van alleen maar melkkoe.

En wat het belangrijkste was; ik kon eindelijk van mijn kleine meisje genieten en wat meer ontspannen.

En inmiddels is ze bijna 4 weken oud. Groeit ontzettend hard, lacht al breeduit en is gewoon hartstikke tevreden. Ze is mega sterk en ook al heel wakker en wijs.

En die borstvoeding loopt perfect. Als ik dit schrijf en terug denk aan het begin kan ik me bijna niet meer voorstellen wat een gedoe dat was.

Ook bij de oudere 2 kinderen duurde het even voordat de melkproductie op gang kwam en vooral bij de oudste (was ook een stevige, die woog 4kg precies) moest ik ook echt veel moeite doen. Met bijvoeden en kolven en weet ik het wat allemaal.

Maar het was het waard want ik heb ze allebei ruim een jaar kunnen voeden en dat ben ik bij nummer 3 ook weer van plan.

Bijna elke vrouw is fysiek in staat om borstvoeding te geven. Dat is geruststellend.

Maar dat betekend niet dat het net zoals met flesvoeding een druk op de knop en klaar verhaal is.

Het kan echt wel even zwaar en lastig zijn in het begin.

Maar dat duurt hooguit een week, maand maximaal. En dan heb je gewoon altijd je voeding bij je, perfect op temperatuur, je baby mag zo vaak jij en/of zij wil drinken, je hebt huid of huid contact wat jullie band ten goede komt en het heeft zo veel gezondheidsvoordelen voor zowel baby als moeder.

Dus, ook al ben je dokter en weet je hoe het werkt, dat wil niet zeggen dat het makkelijk is.

Maar het komt goed en dat maakt voor mij die eerste paar lastige dagen weer goed.

Als je vragen of twijfels hebt over borstvoeding bespreek die dan vooral met je kraamverzorgster of verloskundige. Die kunnen je ook verwijzen naar een lactatiekundige, of je kunt zelf contact opnemen. Je ziet zelf vaak niet wat je 'fout' doet en stopt dan misschien omdat het pijn doet of niet goed gaat terwijl dat met vaak wat kleine verbeteringen al zo veel beter kan gaan en je daar nog maanden plezier van kunt hebben.

Mochten er naar aanleiding van dit verhaal nog vragen zijn dan hoor ik dat natuurlijk graag!

Liefs,

Dokter Roos

Ps. Nogmaals, geen enkel kritiek of commentaar op vrouwen die er voor kiezen geen borstvoeding te geven. Gelukkige mama's zijn het belangrijkst, daar hebben baby's het allermeeste baat bij!