Borstvoeding: Excuus nodig? Nee.
Als ik vertel wat ik doe is de meest gebruikelijke reactie een opvallende stilte: Lactatiekundige, specialist op het gebied van borstvoeding.
Na antwoord op de vraag welk werk ik doe of wat voor bedrijf ik heb, is de meest gebruikelijke reactie een opvallende stilte. Gevolgd door: wat zeg je of wat is dat?
Lactatiekundige, specialist op het gebied van borstvoeding.
Een enkele keer volgt dan een wat minder leuke reactie zoals: o, jij bent zo’n fanatiekeling. Dan val ik weer stil. Het woord fanatiek heeft een negatieve lading. Bij fanatiek denk ik aan overdreven vasthoudend, niets ontziend doorgaan, koste wat het kost je doel bereiken. Alsof ik langs de deur ga met mijn folders als ik ergens blauwe of roze vlaggetjes zie hangen.
Natuurlijk ben ik gedreven en heb ik passie voor mijn vak als lactatiekundige. Dat is nodig, en dat is ook goed. Ik wil blijven leren: uit boeken, van collega’s en van alle moeders die ik heb leren kennen. Ik wil moeders helpen bij het geven van borstvoeding. Als dat hun wens is. Willen ze stoppen met borstvoeding, dan kan ik ook in dat traject passende begeleiding bieden zodat afbouwen op een verantwoorde manier gaat.
Grappig is dat veel mensen ineens met een heel persoonlijk verhaal komen. Ze gaan vertellen over hun eigen ervaring met baby’s en borstvoeding. Soms is er verdriet en teleurstelling voelbaar: had ik jou maar ontmoet toen mijn kindje net geboren was, dan had je me kunnen helpen. Vaker hoor ik bakerpraatjes. Moeders is ooit verteld dat hun melk niet voedzaam genoeg zou zijn. Dat ze alleen maar blauw water hadden. Of dat de dokter had gezegd dat hun moedermelk niet goed voor de baby zou zijn. Met de strikte schema’s die moeders ooit kregen en nu soms nog krijgen kan het inderdaad zijn dat de baby niet genoeg voeding krijgt. Dan is er geen probleem met de moedermelk. Het beleid rond borstvoeding is het probleem. Achteraf praten is altijd makkelijk.
Moeten moeders tegen mij excuus maken of zich verantwoorden? Nee toch? Zij hebben ooit ook, net als ik, enorm hun best gedaan om hun baby een zo optimaal mogelijke start te geven. Met de op dat moment beschikbare hulp, kennis en ervaring.
Daarom is dit mijn raad voor alle (aanstaande) moeders: zoek tijdig hulp als je borstvoeding wilt geven en het loopt niet lekker. Rommel niet aan en worstel niet in je eentje verder. De beide vrijwilligersorganisaties VBN en LLL kun je altijd bellen om te overleggen. Via de beroepsvereniging voor lactatiekundigen, de NVL, kun je een lactatiekundige bij jou in de regio zoeken die jou op een professionele manier begeleiding kan bieden. Daar vind je de kennis, de ervaring, de juiste informatie, gebaseerd op wetenschappelijk onderzoek, over borstvoeding.
Anoniem
Mijn dochter is inmiddels 16 maanden en drinkt nog steeds bij me. Met behulp van een cursus door een lactatiekundige en later nog begeleiding is dit gelukt. Ik had de tranen in de ogen toen mijn dochter voor het eerst zelf hapte en dronk. Na veel kolven en met een pink en spuitje gegeven te hebben en met een tepelhoedje gevoed te hebben dronk ze ineens zelf. Zo bijzonder. De lactatiekundige van de cursus heb zie ik nog wel eens omdat ze in het zelfde ziekenhuis werkt als ik. Vol trots vertel ik dan dat ik nog steeds borstvoeding geef. En mijn omgeving. Die vinden het allemaal knap dat ik nog genoeg heb. Maar waarom zou ik dat niet hebben. Mijn dochter vraagt er nog naar, dus is het er ook!
Anoniem
je moet je zeker niet laten overdonderen door negatieve reacties, k heb een zoontje van drie en half, k heb altijd gezegd dat ik men kid(s) borstvoeding wilde geven , no matter what. k heb dat gedaan ook. Een vol jaar heb ik men zoontje de borst gegeven, in het begin ging het natuurlijk heel moeilijk ( het heeft zes weken geduurd voor het "klikte", ik heb lactatiekundige in de arm genomen om mij hierbij te helpen, dankzij mensen als jullie is mijn hartewens toch uitgekomen, mijn geluk kon niet op die dag dat hij eindelijk bij mij dronk, en ik was supper gelukkig dat ik het niet had opgegeven, ...