Borstvoeding, zo vanzelfsprekend is dat niet.

Nu het Wereld Borstvoeding Week is wil ik graag dit verhaal delen. 

Borstvoeding zou ik gaan geven aan mijn dochter, heel vanzelfsprekend vond ik dat. Ik ben niet tegen flesvoeding (kunstvoeding vind ik zo negatief klinken) en ik vind dat iedereen zelf moet kiezen wat ze willen geven (of kunnen geven) een gelukkige moeder is een gelukkige baby, maar voor mij werd het borstvoeding.

Toen in 2012 Jackie werd geboren, begon ik vol goede moed met borstvoeding. Ik wist niet hoe het moest voelen dus ik ging er vanuit dat het goed ging. Jackie sliep de hele dag en toen ik na 3 dagen een nieuwe kraamverzorgster kreeg, omdat de eerste ziek was, liet ik haar trots zien en vertelde hoe zoet ze was. Zij vertrouwde het niet en woog haar, ze zag ook behoorlijk geel, ze was meer dan 10% afgevallen en was helemaal suf, daarom huilde ze niet, 3 dagen had ze niets gegeten bleek. Aan mijn melkproductie lag het niet, het leek er met liters uit te komen dus heb ik maanden lang gekolfd. Jackie had namelijk een afkeer tegen de borst gekregen en raakte totaal in paniek als ik haar wilde aanleggen. Ongeveer 9 maanden heb ik het volgehouden te kolven.

Bij de 2e, Lilly, vroeg ik om een kraamverzorgster die kon helpen met de borstvoeding, die kreeg ik. Alleen wat deed het pijn, net of er met een mes in mijn tepels werd gestoken. Borstvoeding hoort geen pijn te doen toch? Opeens hoorde ik hele andere verhalen, in het begin doet het wel degelijk pijn, gewoon even doorzetten. Uiteindelijk is het dit keer wel gelukt en heb ik maanden zelf kunnen voeden.

En nu bij Bowie wilde ik ook weer graag zelf voeden, het lukte, ook goed alleen deed het weer zo'n pijn. Onder andere door de kloven, als ik kolfde deed het geen pijn meer en kon ik weer 2x voeden en daarna moest ik weer kolven. Na 3 weken adviseerde mijn verloskundige de lactatiekundige te bellen. Na een paar dagen nadenken heb ik toch gebeld en dit is het beste wat ik had kunnen doen. Ik belde en een paar uur later stond ze al op de stoep. Ze is hier een half uur geweest, gaf wat tips en zou mij na een paar dagen bellen of het ging en als het nodig zal zijn zal ze nog eens komen.

Dit was niet nodig, het ging super, nooit meer pijn gehad en ik heb serieus spijt dat ik niet in mijn kraamweek al gebeld had. Achteraf denk ik steeds had ik maar bij Jackie en Lilly al gebeld misschien was het allemaal een stuk makkelijker gegaan.

Daarom in de Wereld Borstvoeding Week deel ik mijn ervaring, ik weet dat sommige van jullie helaas niet kunnen voeden (ook na hulp), maar misschien overtuig ik iemand die belt en ook geholpen kan worden. Ik zou namelijk iedereen een lactatiekundige gunnen! Ik had de tip eerder gehad maar was eigewijs, maar achteraf echt blij dat ik heb gebeld. Baat het niet dan schaadt het niet. En bij mij werd het ook nog eens 100% vergoed.