2 jaar geleden
Borstvoeding struggles
Ik kap ermee…. Of niet?
Borstvoeding, wat doe ik het graag, maar wat maakt het me soms gek.
Het is 5 uur ‘s middags en het spitsuur is bij ons begonnen. Eten, opruimen, in bad en naar bed. Ik heb vanavond afgesproken met vriendinnen dus ik hoop dat hij snel in slaap valt, dat ik kan ‘loskoppelen’ en dat ik de kamer uit kan sluipen zonder dat hij wakker wordt. Het lijkt wel of hij het ruikt dat ik een afspraak heb, want deze avonden heeft hij mij toevallig altijd extra nodig. ‘Hij slaapt bijna hoor! Dan kom ik er zsm aan!’ App ik nog even naar m’n vriendinnen.
Een half uur later dan afgesproken sluit ik aan en het is gezellig. Lachen, kletsen en even mezelf zijn. Tot een uurtje of 9 want dan begin ik op hete kolen te zitten. Mateo wordt vaak tussen half 10 en 10 uur wakker en ook dan heeft hij mij(n borsten) nodig. ‘Maar kan Raul niet gewoon een flesje geven?’ Vragen mijn vriendinnen. ‘Nee’ is mijn antwoord want het gaat niet om het drinken maar meer om even te spenen en te weten dat mama in de buurt is.
Ik krijg om half 10 al een appje: ‘Mateo begint te bewegen’. Shit.. Dat is het teken dat ik eigenlijk naar huis moet komen. Ik ben twee uurtjes met m’n vriendinnen geweest en ik baal. Het is zo gezellig. Ik ben altijd als laatste aanwezig en als eerste weer weg. ‘Hopelijk gaat het over een paar weken wat beter met slapen’ zeg ik en ik rijd zo snel mogelijk naar huis.
Ik hoor Raul al boven met Mateo en hij is niet te troosten met een flesje of knuffel. Ik loop direct naar boven, die borst eruit en hij wordt rustig. Ik vervloek het. Waarom altijd ik? Waarom heb ik toch gekozen voor de borstvoeding? Waarom kan ik nooit eens een avond iets leuks doen?!
Ik kap er mee…
Het is 5 uur ‘s middags en het spitsuur is aangebroken. Eten, opruimen, in bad en naar bed. Alles verloopt voorspoedig. En je valt in slaap aan mijn borst. Voorzichtig koppel ik je los, je draait je om en slaapt weer verder. Ik kijk nog even naar je lieve armpjes en je schattige handjes en sluip dan de kamer uit.
Rond 10 uur begin je te bewegen. Dat is het teken dat ik naar boven moet. Dus hier lig ik dan met jou. Je handje op m’n borst en je neemt een paar slokjes. Het is goed. Ik ruik aan je vers gewassen haartjes en mijn hart maakt een sprongetje. Wat is dit toch bijzonder en wat ben ik gelukkig dat ik dit kan geven aan je. Je draait je om en je slaapt weer verder.
Ik moet er niet aan denken om te stoppen met de borstvoeding. Ik kan echt nog geen afscheid nemen van deze momentjes.
