Borstvoeding op is op

Toen ik zwanger was van onze tweede wist ik 1 ding meteen zeker: ik wil borstvoeding geven!

Bij mijn oudste heb ik een week borstvoeding geven. Ik had toen te veel last van mijn herstel (keizersnede) en had daarbij ook erg veel last aan mijn tepels. Maar deze keer wilde ik doorzetten (en ik zou natuurlijk bevallen).

Ik wist al dat borstvoeding niet zo vanzelf sprekend is. Maar dat het zo zou zijn, wist ik ook niet.

Aan het einde van mijn zwangerschap merkte ik al dat ik wat begon te lekken. Ook na mijn bevalling kolfde ik al 20cc (wat blijkbaar best veel is meteen na de bevalling en als je in je zwangerschap ook niet gekolfd hebt).

Het aanleggen ging vrij snel goed. Ik kreeg stuwing, wat normaal is. Dit hield 2 dagen aan en daarna werd het gelukkig een heel stuk minder en minder. Het ging eigenlijk erg goed. Ik merkte al wel gauw dat ik echt hele pijnlijke tepels kreeg (lees: ze werden paars van het harde zuigen). Het enige wat ik dacht was: even doorbijten, dit gaat wel over! Uiteindelijk heb ik 4,5 week zo’n pijn gehad, maar ging het inderdaad over!

Ik merkte dat mijn baby rond zijn 5e week erg onrustig werd. Hij krijsde (niet huilen, maar echt krijsen) erg veel, sliep amper en werd steeds onrustiger aan de borst. Hij zette zichzelf af en duwde en liet mijn borst telkens los.

Ik was al bij een osteopaat geweest en er waren inderdaad wat punten waar aan gewerkt moesten worden. Hij overstrekte heel erg en had spanning in zijn schouders, nek, rug en zijn schedel. Hmm,, verklaarde dat dan het gekrijs?

Ik merkte al wel wat verandering na wat behandelingen, maar aan de borst werd hij steeds sneller onrustig. Ik werd onzeker en ik kreeg stress. Ligt het aan mijn productie?

Ik was bij de dokter geweest en vanuit daar ben ik contact gaan opnemen met het cb om te wegen en ik moest een afspraak maken met een lactatiedeskundige. Zo gezegd zo gedaan.

Bij het cb werd hij gewogen en werd er (door ook een lactatiedeskundige) tegen mij gezegd: ‘voor nu maak ik mij geen zorgen’.

Het eerste wat door mij heen ging was: voor nu?! Wat betekend dat? Morgen wel dan of volgende week, of wanneer?! En zodra jullie je zorgen gaan maken, dan is het paniek?

In was niet gerust gesteld en nam bij thuiskomt direct contact op met een andere lactatiedeskundige en zij zou de volgende dag bij mij langskomen, super fijn dus. Ik keek daar echt heel erg naar uit!

Toen de lactatiedeskundige bij mij was zag ze vrijwel meteen dat het tongriempje van hem strakker is dan gebruikelijk. Daarom valt hij snel inslaap aan de borst (meerdere keren per voeding) en ook was dat de reden dat ik zo’n enorme pijn heb gehad aan mijn tepels. Soms hoor je ook tijdens het voeden een soort “klak” geluid, wat ook te maken heeft met zijn tongriempje. Maar om nu zijn tongriempje in te knippen zou wellicht zo kunnen zijn dat hij niet meer aan de borst wil drinken.

Rond de 4-6 weken gaat een baby een gewoonte aanleren met drinken. Daarom ook handig om in die periode een keer de fles te geven. Maar omdat hij zichzelf al een manier had aangeleerd om aan de borst te drinken en ruim 6 weken is, zou het dus zo kunnen zijn dat hij de borst niet meer wil, wat ik zonde zou vinden. Ook vertelde ze dat het niet zo erg bij hem is, dat het hem later in het leven gaat belemmeren (denk aan zoenen). Dus daardoor was voor mij snel duidelijk dat we er voor nu niks aan laten doen.

Dat was 1.

Daarbij keek ze mee hoe hij aan de borst dronk en zou ze mijn klierweefsel voelen. Hij dronk wel gewoon goed aan de borst en je merkte ook de overgang naar de achtermelk, maar al snel begon hij dan erg onrustig te worden aan de borst en te huilen.

Aan mijn klierweefsel voelde ze dat het niet heel veel was. Het zou dus kunnen zijn dat mijn borsten al die tijd genoeg voeding hebben kunnen bieden aan hem, maar hij nu steeds meer behoefte krijgt en mijn borsten het niet kunnen bijbenen. Wat houdt dit in? Om lekker duidelijk te zijn, mijn melk zou zo zijn: op is op!

Ik schrok daar van, want ik wil zo graag borstvoeding geven en hoe moet ik dat nu doen? Kan ik daar iets aan doen of niet. Hoe komt het?

Het kan zo zijn dat ik in de voorgaande weken “verkeerd” gevoed heb. Dat ik hem niet een borst helemaal heb laten leeg drinken voor ik aan de andere begon. Waardoor mijn borsten dus het idee kregen: er zit nog melk ik, dus we moeten minder aan maken!

Maar het kan ook zijn dat mijn klierweefsel “gewoon” niet meer kan aanmaken dan er nu gedaan wordt. Dat betekend dat hij dus te weinig krijgt en daarom dus onrustig is en gaat krijsen, want hij heeft honger!

Wat erg! Ik schaamde mij direct. Heb ik mijn kindje gewoon al die tijd dat hij zo krijsde ondervoed? Hoe dan? Mijn moederhart brak.

Maar door al die stress die ik had, kan het ook mogelijk zijn dat mijn productie terug begon te lopen.

Maar dus zoveel dingen waar het aan kan liggen en waar ga je ju beginnen? Ik was iniedergeval heel erg blij dat ik een lactatiedeskundige ingeschakeld had, want dankzij haar kreeg ik duidelijkheid en konden we een plan opstellen.

Voor nu ben ik begonnen aan een kuur van de ‘boezem vriendjes’ deze capsules zouden mijn klieren een boost geven. Want als mijn klieren wel meer zouden kunnen aanmaken, maar het met een reden minder is gaan worden, dan zouden die capsules dus moeten gaan helpen.

Wat word je hier onzeker van. Ik geef nog steeds borstvoeding? Hij drinkt beiden borsten leeg en als hij nog meer trek heeft, voed ik hem bij met kunstvoeding. Eerlijk: ik vind het best wel dubbel werk, maar ik hoop dat de capsules gaan werken en ik straks volledig borstvoeding kan gaan geven. Ik merk ook duidelijk dat hij liever de borst heeft dan de kunstvoeding (logisch als hij dat gewend is).

En extra afkolven? Ja, dat vroeg ik mij ook af. Want er wordt gezegd dat je dan meer gaat produceren. Maar als het dus echt zo is dat mijn klieren niet meer kunnen aanmaken en ‘op is op’ is, dan heeft kolven dus geen zin. Dan krijgt hij nog minder binnen dan dat hij nu al krijgt.

Verder denk ik ook aan hoe gaan we verder als het echt het geval is dat mijn klieren niet meer aan kunnen maken dan dit?

Wat zou kunnen:

1. Borstvoeding blijven geven en na iedere voeding bij voeden met kunstvoeding

2. Volledig over gaan op kunstvoeding

3. ‘s Morgens en ‘s avonds volledig borstvoeding te geven en de rest van de dag kunstvoeding

Voor nu heb ik dus gekozen voor borstvoeding en na iedere voeding kunstvoeding te geven.

Maar wat zou ik doen op langere termijn? Daar ben ik nog niet uit. Het ene moment denk ik dat ik dit wil blijven doen, maar het andere moment neig ik weer naar een andere optie.

Wat zou jij doen in zo’n situatie OF wat heb jij gedaan in deze situatie?

Ik heb dit namelijk nog nooit eerder gehoord en kan mij (nu dus) erg goed voorstellen hoe onzeker je hier van wordt en hoe verdrietig het je kan maken.

Hopelijk gaan de capsules mij helpen, dus daarover binnenkort meer!

Kamp jij met het zelfde en heb je vragen? Stel me deze dan zeker!!

En wellicht hebben meer mensen hiermee te maken gehad en hebben tips, laat ze zeker achter :-)

Liefs,

Yara